Publiko ne Iran - Debat dhe Analize Politike - 20 May 2016 04:00 - 176
سازمان ملل متحد United Nations
Organisation des Nations Unies
Organización de las Naciones Unidas
الأمم المتحدة
联合国 (聯合國)
Организация Объединённых Наций
دفتر مرکزی
منهتن، نیویورک، آمریکا
زبان‌های رسمی
نوشتار اصلی: زبان‌های رسمی سازمان ملل متحد ، عربی، چینی،
انگلیسی، فرانسوی،
روسی و اسپانیولی
تعداد اعضا
۱۹۲ کشور
دبیرکل
بان کی مون
تأسیس
۲۶ ژوئن ۱۹۴۵
وب‌گاه
UN.org
ساختمان مرکزی سازمان ملل در منهتن، نیویورکسازمان ملل متحد سازمانی بین‌المللی است کهدر ۱۹۴۵ میلادی تأسیس و جایگزین جامعه ملل شد. اینسازمان توسط ۵۱ کشور تأسیس و در سال ۲۰۱۱ میلادی، ۱۹۳ کشور عضو داشته‌است.اعضای آن تقریباً شامل همه کشورهای مستقلیمی‌شود که از نظر بین‌المللی به رسمیت شناخته شده‌اند. فقط واتیکان، که عضویت در سازمان را نپذیرفته‌است و چین ملی(تایوان) که عضویتش بعد از عضویت جمهوری خلق چین لغو شد،در سازمان ملل متحد عضو نیستند.مقر سازمان ملل متحد در نیویورک است وکشورهای عضو و موسسات وابسته در طول هر سال با تشکیل جلسات منظم در مورد امور بینالمللیو امور اجرایی مربوط به آنها تصمیم‌گیری می‌کنند.سازمان ملل در پایان جنگ جهانی دوم و از سویکشورهای پیروز در آن جنگ شکل گرفت و سازمان و روال حاکم بر فعالیت آن نشان از
شرایط جهانی بعد از جنگ دوم دارد. شورای امنیت قوی‌تریننهاد سازمان ملل پنج عضو دائمی دارد که در تصمیمات این شورا حق وتو دارند. ارکانسازمان ملل:
- مجمع عمومی شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل (ECOSOC) شورای امنیت دبیرخانه سازمان ملل متحد شورای قیمومت )از اول نوامبر ۱۹۹۴ فعالیت نمیکند) دیوان بین‌المللی دادگستری
است.دبیرکل‌های سازمان ملل:1952-1946 : تریگوهلیه (نروژ(
1961-1953: داگ هامرشولد (سوئد(
1971-1961: او تانت (برمه(
1981-1971: کورت والدهایم (اتریش(
1991-1982: خاویر پرز دکوئه یار (پرو(
1996-1992: پطروس غالی (مصر(
2006-1997: کوفی عنان
United Nations General Assembly
الجمعیة العامة للأمم المتحدة )عربی(
联合国大会 (چینی(
Assemblée générale des Nations unies (فرانسوی)
Генера́льная Ассамбле́я ООН(روسی)
Asamblea General de las Naciones Unidas (اسپانیایی)
تالار مجمع عمومی سازمان ملل، مقر اصلی، نیویورک نوع رکن
رکن اصلی
مخفف
GA, UNGA
رئیس
رئیس
ناصر عبدالعزیز ناصر (اجلاس شصت‌وششم)۲۰ نایب‌رئیس از ۲۰ کشور (اجلاس شصت‌وششم)
وضعیت
فعال
تأسیس
۱۹۴۵
وب‌گاه
www.un.org/ga سازمان ملل متحد واقع در شهر نیویورك دارای 6 ركن اصلی است، كهیکی از ارکان اصلی آن مجمع عمومی می باشد.مجمع عمومی: این مجمع ركن اصلی و جهانی سازمان ملل متحد است،زیرا كلیه كشورهای عضو در آن شركت دارند، و هر یك از اعضا می توانند تا پنج
نماینده درمجمع داشته باشند ولی مجموعا یك حق رأی دارند. این مجمع یك دوره اجلاس
منظم سالانه دارد که سران کشورها در آن به بیان نظریات و دیدگاههای خود وکشورشان
در موضوعات و مسائل بین مللی می پردازند.مجمع عمومی رئیس ونائب رئیس خود را در
اجلاسیه سالانه انتخاب می کند و به منظور تسهیل فعالیت‌ها، دارای كمیته‌های اصلی
هفت گانه نیز هست، که مجمع عمومی اکثر موضوعات خود را در هر اجلاس به این کمیته
ها واگذار می کند كه عبارتند از: أ) كمیته خلع سلاح و امنیت بین‌المللی ب) كمیته اقتصادی و مالی ج) كمیته اجتماعی و انسانی و فرهنگی د) کمیته ویژه سیاسی واستعمار زدایی ه) کمیته امور اداری وبودجه و) كمیته حقوقی ز) کمیته موضوعات مربوط به قیمومتهر كدام از این كمیته‌ها وظائف خاص خود را دارند.وظایف و اختیارات خاص مجمع: مجمع عمومی می‌تواند راجع به هر یك از موضوعات مندرج در منشورسازمان ملل، بحث و اظهار نظر نماید. البته حق دخالت در مسائل مربوط به صلاحیت
شورای امنیت را ندارد. با این حال در مواردی كه شورای امنیت به دلیل وتوی اعضا،
قادر به تصمیم‌گیری در مسأله ای نباشد، با درخواست اكثریت اعضاء مجمع یا دبیركل یا
خود شورای امنیت( با رای موافق 9عضو، بدون حق وتو) مجمع عمومی به جای شورای
امنیت تصمیم گیری می‌كند، مثل تصمیم مجمع عمومی در برخوردهای انگلیس و فرانسه و
اسرائیل بر علیه مصر در سال 1956، كه مدام با وتوی اعضای دائم شورای امنیت
مواجه میشد، به طرفین متخاحم، دستور آتش بس داده و نیروی امداد ملل متحد را ایجاد
كرد تا بر آتش بس نظارت نماید. طبق ماده 12 منشور، شورای امنیت می‌تواند در هر زمان هر مسأله‌ایرا كه ضروری بداند، جهت رسیدگی به مجمع عمومی واگذار نماید بدون آنکه ملزم
باشد قبلا به آن رسیدگی کند.سایر وظایف مجمع عمومی:تصویب بودجه سالانه سازمان و تعیین حق عضویت هر یك از اعضا به منظورتأمین هزینه‌های سازمان، انتخاب اعضای شورای اقتصادی و اجتماعی و بعضی از مؤسسات و
سازمان‌های وابسته به سازمان ملل متحد. تصمیمات مجمع عمومی بیشتر جنبه توصیه دارند و تا حدودیبرای كشورهای عضو به طور ضمنی لازم الأجرا است. سازمان‌های وابسته به مجمع عمومی مهم‌ترین آنها عبارتند از: صندوق كودكان ملل متحد (یونیسف)،كارگزاری، همیاری و كار ملل متحد برای پناهندگان فلسطین در خاور نزدیك، كمیساریای
عالی ملل متحد برای پناهدگان، مؤسسه كارآموزی و تحقیقاتی ملل متحد.هر کدام از این
سازمانها دارای وظائف خاصی هستند که زیر نظر مجمع عمومی سازمان ملل فعالیت می
کنند.توصیه‌های مجمعمجمع عمومی برای مقاصد ذیل توصیه‌هایی میکند: الف- توسعه همکاری بین‌المللی در زمینه سیاسی و تشویق توسعه وحقوق بین‌المللی و تدوین آن. ب- توسعه همکاری بین‌المللی در زمینه‌های اقتصادی-اجتماعی-فرهنگی -آموزشی و بهداشتی و کمک به تحقق حقوق بشر و آزادی‌های اساسی برای
همگان.مجمع ده عضو موقت شورای امنیت، مجمع 54 عضو شورای اقتصادی و اجتماعی واعضای انتخابی شورای قیمومیت و اعضای دیوان بین‌المللی دادگستری
را انتخاب و نیز به توصیه شورای امنیت،دبیر کل سازمان ملل متحد را منصوب میکند.تصویب بودجه: امور مالی سازمان ملل متحد توسط مجمع عمومی کنترل می‌شود و مجمعبودجه سازمان را مطالعه و مخارج آن را میان اعضا تقسیم می‌نماید.مجمع همچنین بودجه‌های
موسسات تخصصی سازمان ملل متحد را بررسی میکند. رای گیری: تصمیم گیری در مورد مسائل مهم مانند توصیه درباره صلح و امنیت وانتخاب اعضای شورای امنیت،شورای اقتصادی واجتماعی و شورای قیمومیت ونیز
پذیرشیا تعلیق و اخراج اعضا و مسائل مربوط به قیمومیت و امور مالی با اکثریت
دوسوم آرا اعضا حاضر و رای دهنده اتخاذ می‌شود اما برای سایر مسائل اکثریت ساده
لازم است. جلسات: اجلاس عادی مجمع عمومی سالی یک‌بار واز سومین سه شنبه ماهسپتامبر تشکیل می‌شود. مجمع همچنین می‌تواند به درخواست شورای امنیت اکثریت اعضا و
یا به درخواست یک عضو که مورد موافقت اکثریت اعضا باشد اجلاس‌های ویژه تشکیل دهد.تشکیلات: مجمع عمومی، رئیس و نواب رئیس خود را در همان اجلاس انتخاب وآئین نامه کار خود را تعیین میکند.مجمع در هر اجلاس،اکثر موضوعات دستور کار خود
را میان هفت کمیته اصلی خود تقسیم میکند.http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=21750http://www.hamshahrionline.ir/details/126507شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد
شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد
تالار ساختمان شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد، مقر اصلی سازمان، نیویورک. نوع رکن
رکن اصلی
مخفف
ECOSOC
رئیس
رئیس اکوسوک
از تاریخ ۲۸٫۱٫۲۰۱۳: نستور اساریو
کلمبیا وضعیت
فعال
تأسیس
۱۹۴۵
وب‌گاه
www.un.org/ecosoc شورای اجتماعی و اقتصادی سازمان ملل متحد (به انگلیسی: United Nations Economic and SocialCouncil) معروف به اکوسوک(ECOSOC) یکی از پنج رکن اصلی سازمان ملل متحد است که فصل دهم منشور به آن اختصاص دارد. این شورا مسئولیت توجه و رسیدگی به اموراجتماعی، اقتصادی و امور مربوط به ۱۴ آژانس تخصصی سازمان ملل را به عهده دارد.اولین جلسه اکوسوک در چرچ هاوس، لندن در۲۳ ژانویه ۱۹۴۶ برگزار شد. از آن پس شورا هر سال تعدادی جلسهٔ سازمانی جهت برنامه‌ریزی
و تهیهٔ دستور کار و یک نشست محتوایی یک ماهه در ماه ژوئیه جهت بررسی مسائل، در
دستور کار خود قرار داده‌است. همچنین شورا از سال ۱۹۹۸ در ماه آوریل نشستی با
حضور وزرای اقتصادی کشورهای عضو بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول برگزار می‌نماید. تعداد اعضای شوراهم اکنون ۵۴ عضو است که از بین ۵ منطقهٔ جغرافیایی سازمان ملل برای یک دوره سه
ساله توسط مجمع عمومی انتخاب می‌شوند.
جمهوری اسلامی ایران در حال حاضر وضعیت ناظررا در این شورا دارد. شورای اجتماعی و اقتصادی به عنوان مرکزی برای گفتگو در باره
مسائل اقتصادی و اجتماعی بین‌المللی و فرموله کردن سیاست‌های پیشنهادی به اعضا و
مجموعه سازمان ملل متحد عمل میکند.وظایف اصلی این شورا شامل توسعه سطح استاداردهای زندگی، اشتغال برایهمه، پیشرفت اقتصادی، بهداشتی و اجتماعی؛ ارائه راه‌حل‌ها برای مسائل اقتصاد بین‌الملل
و مشکلات بهداشتی و اجتماعی؛ سهولت‌بخشی به همکاری‌های فرهنگی و آموزشی؛ و پیشرفت
در احترام به حقوق بشرو آزادی‌های اساسی میباشد. اکوسوک در حال حاضر 54 عضو دارد .کرسی‌های این شورا بر اساس تقسیم‌بندیجغرافیایی به منطقه‌های زیر اختصاص دارد:- کشورهایآفریقایی، 14 کرسی- کشورهایآسیایی، 11 کرسی- کشورهایاروپای شرقی ،6 کرسی- کشورهایآمریکای لاتین و دریای کارائیب،10 کرسی- کشورهایاروپای غربی و دیگر کشورها، 13 کرسیطبق منشور سازمانملل، این شورا ارگانی مهم و اصلی برای کمک به کارهای اجتماعی، اقتصادی وکارهای مربوطه 14 آژانس تخصصی سازمان ملل، کمیسیون‌های در حال کار و 5 کمیسیون
منطقه‌ای آن است.شورای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی سازمان ملل متحد دارای کمیته ای برایهماهنگی است. این کمیته وظیفه ایجاد ارتباط بین نهادهای وابسته به این شورا و
نهادهای بین المللی را دارد.تشکیلاتکمیسیون‌های اجرایی:کمیسیون توسعه اجتماعی، کمیسیون حقوق بشر، کمیسیون مواد مخدر، کمیسیونجلوگیری از جرائم و دادگستری جنایی، کمیسیون علم و تکنولوژی برای توسعه، کمیسیون
توسعه پایدار، کمیسیون وضعیت زنان، کمیسیون جمعیت و توسعه و کمیسیون آمارکمیسیون‌های منطقه‌ای:کمیسیون اقتصادی ملل متحد برای اروپا ECE، کمیسیون اقتصادی مللمتحد برای آفریقا ECA، کمیسیون اقتصادی مللمتحد برای آمریکای جنوبی و منطقه دریای کارائیب ECLAC، کمیسیون اقتصادی واجتماعی ملل متحد برای آسیا و منطقه اقیانوس آرام ESCAP، کمیسیون اقتصادی واجتماعی ملل متحد برای غرب آسیا ESCWAکمیته‌های دائمی ECOSOCکمیته برنامه و هماهنگی، کمیته سازمان های غیردولتی، کمیته مذاکرات باآژانس های بین دولتیگروه‌های ویژهگروه ویژه تخصصی بین الدول در خصوص انرژی و توسعه پایدار، کارگروهویژه انفورماتیکگروه‌های تخصصی متشکل از متخصصان دولتیکمیته متخصصان کالاهای خطرناک و سیستم هماهنگ طبقه بندی شیمیایی، گروهتخصصی سازمان ملل درخصوص نام های جغرافیاییگروه‌های تخصصیکمیته سیاست توسعه، کمیته کارشناسان اداره عمومی، کمیته کارشناسانهمکاری‌های بین‌المللی در امور مالیات، کمیته اقتصادی، اجتماعی و حقوق فرهنگی،
گردهمایی دائمی در خصوص مسائل داخلیدیگر نهادهاهیئت امنای تحقیق بین المللی و موسسه آموزشی به منظور ارتقاء زناننقش ECOSOC در رابطهبا WSISطبق دستورکار تونس برای جامعه اطلاعاتی ازاکوسوک خواسته شد که بر جریان پی گیری نتایج حاصل از اجلاس های WSIS که در ژنو و تونس برگزار شدند، نظارت داشته باشد.
کمیسیون علم و فناوری برای توسعه CSTDاین کمیسیون یکی از نهادهای وابسته به ECOSOC می باشد.این سازمان در سال 1992 و در نتیجه بازسازی و احیاء مجدد سازمان ملل در حوزه های
اقتصادی ، اجتماعی و سایر حوزه های مرتبط بوجود آمد. در این بازسازی مجدد، مجمع
عمومی، کمیته بین دولتی علم و فناوری برای توسعه IGCSTD منحل وبا CSTD جایگزین شد. اولین جلسه کمیسیون در آوریل 1993 در نیویورک آمریکاتشکیل شد. از جولای 1993 دبیرخانه آنکتاد مسئول ارائه خدمات به کمیسیون بوده است.
به دنبال آن کمیسیون جلسه خود را در ژنو سوئیس تشکیل داد.دلیل برپایی کمیسیون این بود که توصیه هایی در سطح بالا از طریق ارائهتحلیل و توصیه های سیاست گذاری مناسب، در خصوص مسائل مرتبط برای مجمع عمومی و
شورای اکوسوک ارائه دهد. تا این ارگان ها بتوانند سازمان ملل را برای انجام فعالیت
های آینده و توسعه سیاست های عمومی و توافق درباره اقدامات مناسب راهنمایی نماید.
در این راستا کمیسیون به صورت یک فورم برای تحقق امور ذیل فعالیت میکند:
• رسیدگی به مسائل مربوط به علم و فناوری و کاربردهای آن ها در توسعه
• بهبود درک سیاست های مربوط به علم و فناوری به خصوص در رابطه باکشورهای در حال توسعه
• فرموله کردن توصیه ها و خطوط اصلی مربوط به موضوعات علم و فناوری درسیستم سازمان ملل.
5-1 نشست های CSTD
جلسات این کمیسیون سالانه و به مدت یک هفته برگزار می شود. تاکنون اینکمیسیون 10 جلسه برگزار کرده است که بجز اولین جلسه که در نیویورک برگزار شده بقیه
در ژنو سوئیس برگزار شده اند. عضویت: این کمیسیون 43 عضو دارد که توسط ECOSOC برای یکدوره 4 ساله انتخاب می‌شوند. متخصصانی که توسط دولت هایشان معرفی می شوند باید
واجد شرایط باشند و از دانش علمی و حرفه ای کافی برخوردار باشند.
کمیسیون 11 عضو از آفریقا، 9 عضو از آسیا، 8 عضو از آمریکای لاتین وحوزه کارائیب، 5 عضو از اروپای شرقی و 10 عضو از اروپای غربی و سایر دولت ها دارد.
هم اکنون ایران نیز یکی از اعضاء آسیایی این کمیسیون استنقش CSTD در رابطهبا WSISهمانطور که پیشتر اشاره شد، در دستور کار اجلاس جامعه جهانی اطلاعاتیمقرر شد، اکوسوک در تعهدات CSTD از جملهتقویت کمیسیون و استفاده از نظرات ذینفعان چندگانه در تصمیم گیری بازنگری نماید.
اکوسوک در طول جلسه خود در جولای 2006 قطعنامه ای را با نام "پیگیری اجلاس
سران جهان درباره جامعه اطلاعاتی WSIS و مروریبر کمیسیون علم و فناوری برای توسعه CSTD" تصویبکرد. در این جلسه تصمیم گرفته شد CSTD بطورموثر اکوسوک را در پیگیری سیستمی نتایج WSIS یارینماید و توصیه هایی را با هدف اجرا و تکمیل هر چه بیشتر نتایج اجلاس به اکوسوک
ارائه دهد.
در این رابطه کمیسیون باید:• پیشرفتاجرای خطوط عمل و تعهداتی که در مستندات نهایی WSIS در سطوحمنطقه ای و بین المللی ارزیابی و مرور شود.
• بهترین تجارب و کارهای انجام شده و همچنین موانع و محدودیت های پیشروو اقدامات لازم برای غلبه بر آن موانع و اجرای بهتر نتایج WSIS مشخصشوند.
• انجام دیالوگ و همکاری با سایر صندوق های سازمان ملل، برنامه ها وآژانس های تخصصی برای همکاری به منظور نیل به اهداف WSIS و اجراینتایج آن.
• استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات به منظور دستیابی به توسعه واهداف توسعه ای که مورد موافقت جهانی است. همراه با همکاری دولت ها، بخش خصوصی،
جامعه مدنی، سازمان ملل و سایر سازمان های بین المللی بر طبق مسئولیت ها و نقش های
مختلفی که برعهده دارند.علاوه بر این؛ 11 برنامه و صندوق سازمان ملل نیز به شورایاکوسوک گزارش می‌دهند. این شورا به‌عنوان مرکز گفت‌و‌گو و گردهمایی برای بحث و
تبادل نظر درباره موضوع‌ها ی اجتماعی و اقتصادی جهان است و برای کشورهای عضو و
سیستم سازمان ملل توصیه‌های تعیین خط مشی ارائه میکند.اکوسوک در زمینه‌های زیر مسئولیت دارد:- پیشبرداستانداردهای بالای زندگی، استخدام کامل و پیشرفت‌های اجتماعی و اقتصادی؛- تشخیص وپیدا کردن راه حل برای مشکلات اجتماعی، اقتصادی و بهداشتی؛- آسان وامکان‌پذیر کردن همکاری‌های بین‌المللی در حزوه آموزش و فرهنگ ، و- تشویق وترویج جنبه جهانی حقوق بشر و آزادی‌های بنیادین.شورا این قدرت را دارد که درخصوص این موضوع‌ها تحقیق کند و گزارش تهیهکند. همچنین این قدرت را دارد که به سازمانها و آماده‌سازی‌های کنفرانسهای مهم
بین‌المللی در زمینه اقتصادی اجتماعی و موضوع‌های مربوطه و نیز پیگیری نتیجه این
کنفرانس‌ها کمک کند.دفتر این شورا در ابتدای هر جلسه سالانه توسط جمع انتخاب می‌شود. مقراصلی وظیفه دارد دستور جلسه و برنامه عمل را تهیه کند و برگزاری جلسه با کمک
دبیرخانه سازمان ملل نیز دیگر وظیفه اصلی این دفتر است.http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A7%DB%8C_%D8%A7%D9%82%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D8%AF%DB%8C_%D9%88_%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C_%D8%B3%D8%A7%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86_%D9%85%D9%84%D9%84_%D9%85%D8%AA%D8%AD%D8%AFhttp://www.hamshahrionline.ir/details/126488
United Nations Security Council مجلس أمن الأمم المتحدة (عربی)
联合国安全理事会 (چینی)
Conseil de sécurité des Nations unies(فرانسوی)
Совет Безопасности Организации Объединённых Наций (روسی) Consejo de Seguridad de
las Naciones Unidas (اسپانیایی)
تالار شورای امنیت در نیویورک نوع رکن
رکن اصلی
رئیس
بین اعضا، چرخشی
وضعیت
فعال
تأسیس
۱۹۴۶
وب‌گاه
http://un.org/sc/ شورای امنیت ملل متحد (به انگلیسی: United Nations Security Council)یکی از ارکان سازمان ملل متحد است کهوظیفهٔ پاسداری از امنیت و صلح بین‌المللی را به عهده دارد. بر اساس منشور سازمان ملل متحد، حیطهٔقدرت شورای امنیت شامل اعزام نیروهایپاسدار صلح، تصویب تحریم‌های بین‌المللی، و اعطای اجازه استفاده از نیروی نظامی علیهکشورهای متخاصم است. تصمیم‌های این شورا به صورت قطعنامه‌های شورای امنیت اعلام می‌شود.شورای امنیت پنج عضو دائم و ده عضو انتخابی دارد. پنج عضو دائم اینشورا در تصمیم‌ها و رای‌گیری‌های شورا حق وتو دارند.ریاست شورای امنیت نوبتی است (به‌ترتیب الفبای انگلیسی) و طول مدت آن یک ماه ریاست
ميباشدآشنایی با شورای امنیت سازمان ملل (UNSC)جهان > مجامع‌جهانی - همشهریآنلاین:
شورای امنیت (UNSC) یکی ازارگان‌های سازمان ملل متحد است که وظیفه پاسداری از امنیت و صلح بین‌المللی را به
عهده دارد. وب سایترسمی: UNبر اساس منشور سازمانملل‌متحد، حیطه قدرت شورای امنیت شامل اعزام نیروهای پاسدار صلح، تصویب تحریم‌هایبین‌المللی و اعطای اجازه استفاده از نیروی نظامی علیه کشورهای متخاصم است. تصمیم‌های
این شورا به صورت قطعنامه‌های شورای امنیت اعلام می‌شود.شورای امنیت 5 عضو دائم و 10 عضو انتخابی دارد. 5 عضو دائم این شورادر تصمیم‌ها و رای‌گیری‌های شورا حق وتو دارند. ریاست شورای امنیت نوبتی است و طول
مدت آن یک ماه است.از زمان اولین جلسه آن تاکنون، شورا بطور مداوم به کار خود ادامه دادهو بصورت گسترده‌ای در جهان اعتبار کسب کرده و جلساتی در بسیاری از شهرها مانند پاریس و آدیسآبابا داشته است. با وجود این بیشتر جلسات آن در مقر معاونت سازمانملل متحد تشکیل
می‌شود.تغییرات مناسب و رضایت‌بخش در ترکیب این شورا در سه دوره اتفاق افتادهاست. در سال ۱۹۶۵ با اصلاح ماده‌های ۲۳ و ۲۷ منشور سازمان ملل متحد، اعضای انتخابی
شورا از 6کشور به 10کشور افزایش یافتند.یک عضو شورای امنیت باید همیشه در مقر اصلی شورای امنیت در نیویورکحاضر باشد تا شورای امنیت بتواند در هر موقعی تشکیل جلسه بدهد. این مورد جزو اصول
بسیار مهم منشور سازمان ملل متحد است که برای مقابله با ضعف جامعه ملل در گذشته
بود، چراکه تشکیلات جامعه ملل همیشه قادر به واکنش و پاسخگویی در همه موارد بحرانی
نبود.
نقش رئیس شورای امنیت شامل تنظیم برنامه و الگویی برای تشکیل مداومجلسات آن و پیش بینی بحران‌ها است. ریاست شورا بطور چرخشی و به ترتیب الفبایانگلیسی نام کشورهای عضو واگذار می‌شود.به تصمیم‌های شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه گفته می‌شود. برای پذیرشیک قطعنامه باید دست کم ۹ عضو از 15عضو شورای امنیت به آن رای مثبت دهند و هیچیک
از اعضای دائم به آن رای مخالف ندهند.گروه‌های عضو شورای امنیت سازمانملل متحد به دو نوع تقسیم می‌شوند:اعضای دائم:
آمریکا، انگلیس، روسیه، چین و فرانسه.شورای امنیت سازمان ملل علاوه بر این پنج عضو دایم دارای 10 عضو غیردایم است که به مدت دو سال به عضویت این شورا انتخاب می‌شوند.کشوری که عضو سازمان ملل متحد است ولی عضو شورای امنیت نیست، می توانددر تصمیمات شورای امنیت شرکت کند. نقشسازمان ملل متحد در تامین امنیت کلی جهانی براساس منشور سازمان ملل متحد تعریف می‌شود
که به شورای امنیت قدرت اقدام در موارد زیر را می‌دهد:
- تحقیق و بررسی هر وضعیت تهدید کننده صلح بین المللی، توصیه و اقداماتی برای حل و فصل مسالمت آمیز مشاجرات و اختلاف‌ها، فراخوانی اعضای دیگر برای شرکت ملت‌های عضو دیگر در اقدامات اقتصادی مانند محاصره و تحریم دریایی، هوایی، پستی و ارتباطات رادیویی، یا
اقدامات جدی دیپلماتیک، در صورت لزوم ، اجرا و الزام تصمیمات خود با نیروهای نظامی.
دبیرخانه سازمان ملل متحد
نوع رکن
رکن اصلی
رئیس
دبیرکل سازمان ملل متحد از ۲۰۰۷ تاکنون بان کی‌مون
کره جنوبی وضعیت
فعال
تأسیس
۱۹۴۵
وب‌گاه
www.un.org/documents/st.htm دبیرخانه سازمان ملل متحد یکی از شش رکن اصلی سازمان ملل متحد است. فصل پانزدهم منشور اختصاص به دبیرخانه دارد. دبیرخانه زیرنظردبیرکل سازمان ملل متحد فعالیت میکند واطلاعات و امکانات لازم را برای جلسات اعضای سازمان ملل فراهم می‌نماید. دبیرکل
همچنین موظف به اجرای تکالیفی است که مجمع عمومی، شورای امنیت یا دیگر نهادهای سازمان ملل بر عهده او می‌گذارند.
کلیه کارمندان دبیرخانه منحصراً توسط دبیرکل انتخاب می‌شوند و فقط در مقابل دبیرکل
مسئول هستند. کارمنداندبیرخانه از امتیازات ومصونیت‌های دیپلماتیک برخوردارند. وبنا بر منشور سازمان ملل در استخدام کارمندان دبیرخانه سعی بر این است که افرادی «بابالاترین درجه کارآیی و قابلیت و درستی» و با توجه به اهمیت در نظر گرفتن تنوع
جغرافیایی از میان اتباع کشورهای عضو انتخاب شوند.دبیرکل و کارکنان دبیرخانه فقط مسئول سازمان هستند و نباید در انجاموظایف خود از هیچ دولتی یا نهاد خارج از سازمان دستور بگیرند یا دنبال گرفتن آن
بروند. آنها فقط مسئول سازمان هستند و از هر عملی که منافی موقعیت‌شان به عنوان
مأمورین رسمی بین‌المللی باشد، باید خودداری نمایند. هر عضو ملل متحد بر اساس
منشور منشور متعهد می‌شوند به ویژگی منحصراً بین‌المللی مسئولیت‌های دبیرکل و
کارمندان آن احترام بگذارند و درصدد برنیایند که آنان را در اجرای وظایف‌شان تحت
نفوذ قرار دهد. اگرچهمقر اصلی دبیرخانه در نیویورک است اما دفاتر دیگرش حضوری چشم‌گیر در سراسر جهان دارند. سهمرکز اصلی فعالیت دبیرخانه در ژنو، وین، نایروبی است. در حال حاضر بان کی مون دبیرکل سازمان ملل متحد است و بنابر گزارش او از ژوئن ۲۰۱۰دبیرخانه چیزی در حدود ۴۴۰۰۰ کارمند در سراسر جهان در اختیار دارد.محتویاتاداره‌ها و دفترها
- دفتر دبیرکل (OSG) دفتر نظارت بر خدمات داخلی (OIOS) دفتر امور حقوقی (OLA) ادارهٔ امور سیاسی (DPA) ادارهٔ امور خلع سلاح (UNODA) اداره ٔ عملیات حفظ صلح (DPKO) ادارهٔ حمایت میدانی (DFS) دفتر هماهنگی امور بشردوستانه (OCHA) ادارهٔ امور اقتصادی و اجتماعی (DESA) ادارهٔ مدیریت مجمع عمومی و کنفرانس (DGACM) ادارهٔ اطلاعات همگانی (DPI) ادارهٔ مدیریت (DM) دفتر نماینده عالی کشورهای کمتر توسع‌یافته، کشور های در حال توسع فاقد دسترسی به دریا و کشورهای در حال توسع کوچک جزیره‌ای (UN_OHRLLS) دفتر کمسیاریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد (کمیساریای عالی حقوق بشر در سازمان ملل متحد) دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد (UNODC) اداره امور ایمنی و حراست سازمان ملل متحد (DSS)
- دفتر سازمان ملل متحد در ژنو (دفتر سازمان ملل متحد در ژنو) دفتر سازمان ملل متحد در وین (دفتر سازمان ملل متحد در وین) دفتر سازمان ملل متحد در نایروبی (UNON)
شورای قیمومت سازمان ملل متحد (به انگلیسی: United Nations Trusteeship Council) یکی از ارکان اصلی سازمان ملل متحد است. که برای کمک به حصول منافع، صلح، اعتمادو امنیت بین المللی ساکنان سرزمین هایی که دارای استقلال نیستند، تاسیس شد. شورای قیمومت در ۱۹۴۵ بر اساس منشورتشکیل شد. این رکن همانند شورای اقتصادی و اجتماعی تحت نظر مجمع عمومی عمل میکند. محتویات ۳ خاتمهٔ نظام قیمومتنظام قیمومت بین‌المللینظامقیمومت ادامهٔ نظام نمایندگی یا سرپرستی جامعهٔ ملل است. سازمان ملل متحد بر اساس فصل ۱۲ منشور، نظام قیمومت بین‌المللی را برای اداره و سرپرستی سرزمین‌های غیر خودمختار (سرزمین تحت قیمومت) که معمولاًبه وسیلهٔ کشورهای پیشرفته اداره می‌شوند، به وجود آورد. این دولت‌ها تحت نظارتسازمان ملل اداره این سرزمین‌ها را تا رسیدن به استقلال بر عهده داشتند. نظامقیمومت شامل سرزمین‌های زیر می‌شود:
- سرزمین‌هایی که پس از جنگ جهانی اول به وسیلهٔ جامعه ملل ایجاد شده بود (سرزمین‌های تابع نظام سرپرستی)؛ سرزمین‌هایی که در نتیجهٔ جنگ جهانی دوم از کشورهای دشمن جدا شدند؛ سرزمین‌هایی که به میل و ارادهٔ کشورهای مسئول ادارهٔ آنها تحت این نظام گذاشته شد.
جهان در ۱۹۴۵، سرزمین‌های تحت قیمومت سازمان ملل به رنگ سبزشورای قیمومت بر اساس فصل سیزدهم منشور، نظارت بر نظام قیمومت بین‌المللیرا بر عهده دارد و همچنین بابد اطمینان حاصل کند که آیا دولت‌هایی که ادارهسرزمینهای تحت قیمومت را بر عهده دارند در پیش‌برد هدف‌های مادی و معنوی و
استقلال این سرزمین‌ها اقدامات کافی را انجام داده‌اند. شورای قیمومت یک رکن بین‌الدولی
است و اعضای آن شامل ۳ دسته است:
- اعضای اداره‌کنندهٔ سرزمین‌های تحت قیمومت؛ اعضای اصلی شورای امنیت که عضو دائم این شورا هستند؛ اعضایی که از طرف مجمع عمومی برای یک دوره سه ساله انتخاب می‌شوند تا آن حد که مجموع عدهٔ اعضای شورای قیمومت
به طور تساوی بین اعضا اداره‌کنندهٔ سرزمین های تحت قیمومت و سایر اعضا تقسیم
گردد.
بررسی نماید و با موافقت دولتهای اداره‌کننده به طور متناوب از این سرزمین ها
بازدید نماید. شورای قیمومت باید سالی یک‌بار به مجمع عمومی گزارش دهد و همچنین
سالانه یک‌بار در ماه ژوئن تشیلجلسه دهد. خاتمهٔ نظام قیمومت
جهان در 2000، به استقلال رسیدن تمامی سرزمین‌های تحت قیمومتبا اجرای اصل حقملت‌ها در تعیین سرنوشت خود توسط سازمان ملل متحد و به خصوص فعالیت کمیتهٔ خاص برایاجرای اعلامیهاعطای استقلال به سرزمین‌ها و مردم تحت استعمار کلیهٔسرزمین‌های تحت قیمومت تا ۱۹۹۴ به خودمختاری و استقلال دست یافتند. درسالهای نخست تشکیل سازمان ملل متحد ۱۱ سرزمین تحت قیمومت وجود داشت که تمامی این‌ها
در طول سال‌ها به استقلال دست یافتند. آخرین موردی که ایالات متحده آمریکا آن را اداره می‌کرد جزایر پالائو (به انگلیسی: palau) در اقیانوس آرام بود. در سال ۱۹۹۴ قرداد قیمومت سازمان ملل بر این سرزمین لغوگردید. بااستقلال پالائو که ۱۸۵مین عضو سازمان ملل محسوب می‌شودنظام قیمومت خاتمه یافت.
در نتیجهٔ این امر، مجمع عمومی بر اساس تصمیم مورخ ۱۹ دسامبر ۱۹۶۷ دیگر عضو
انتخابی برای شورای قیمومت انتخاب نکرد و در حال حاضر اعضای شورای قیمومت محدود به
پنج عضو دائم شورای امنیت (چین، ایالات متحده آمریکا، روسیه، فرانسه، انگلیس) گردیده‌است. با این حال شورای قیمومت با تغییر در آیین کار خود،اکنون بر حسب ضرورت و هر وقت که لازم باشد تشکیل جلسه می‌دهد. http://thelawportal.persianblog.ir/tag/%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C_%D8%A8%D8%A7_%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A7%DB%8C_%D9%82%DB%8C%D9%85%D9%88%D9%85%D8%AA_%D8%B3%D8%A7%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86_%D9%85%D9%84%D9%84_%D9%85%D8%AA%D8%AD%D8%AFhttp://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A7%DB%8C_%D9%82%DB%8C%D9%85%D9%88%D9%85%D8%AA_%D8%B3%D8%A7%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86_%D9%85%D9%84%D9%84_%D9%85%D8%AA%D8%AD%D8%AFhttp://www.hamshahrionline.ir/details/126510دیوان بین‌المللی دادگستری
دیوان بین‌المللی دادگستری
International Court of Justice
Cour internationale de justice
تاسیس
۱۹۴۵
صلاحیت قضائی
جهانی, ۱۹۲ کشور عضو
موقعیت
لاهه, هلند
مختصات
۵۲°۰۵′۱۱.۷۶″ شمالی۴°۱۷′۴۳.۸۰″ شرقیمختصات: ۵۲°۰۵′۱۱.۷۶″ شمالی ۴°۱۷′۴۳.۸۰″ شرقی مجاز به استفاده از
منشور ملل متحد
اساسنامه آی‌سی‌جی
دوره قضاوت
۹ سال
تعداد اعضای هیئت دیوان
۱۵
وب‌گاه
www.icj-cij.org
رئیس
درحال حاضر
پیتر تومکا دیوان بین‌المللی دادگستری معروف به دادگاه جهانی رکنقضائی اصلی سازمان ملل متحد است که مقر آن در کاخ صلح شهر لاهه درکشورهلند واقع شده‌است. رسیدگی به اختلافات قانونی میان کشورها که به ایندادگاه ارجاع می‌شوند و همچنین ارائه نظر مشورتی در پاسخ به سوالات حقوقی سازمان‌های
بین‌المللی، آزانس‌های تخصصی سازمان ملل و مجمع عمومی ملل متحد از وظایف اصلی این دیوان است.زبان‌های رسمی دیوان فرانسوی و انگلیسی هستند. دیوان ۱۵ قاضی داردکه آنها را مجمع عمومی سازمان ملل متحد و شورای امنیت مشترکاً برای نه سال انتخاب می‌کنند. هر سه سال پنج کرسی قضاوت خالیمی‌شود و پنج قاضی دیگر به جمع قضات اضافه می‌شوند. اساسنامه دیوان بین‌المللی دادگستری جزء لاینفکی از منشور ملل متحد است و از اجزای اصلی نظم حقوقی موضوعهٔ بین‌المللی به شمار می‌آید.محتویات ۱.۳ قضات دیوان ۱.۴ آرای دیوان ۱.۵ آیین دادرسی دیوان ۱.۶ اعاده دادرسی ۲ پانویس ۳ منابع ۴ پیوند به بیرونتاریخچهتاکنون دو دستگاه قضایی، عهده‌دار حل اختلافات بین‌المللی شده‌اند؛ اولی، دیواندائمی دادگستری بین‌المللی بود که در ۱۹۲۰ میلادی توسطجامعه ملل ایجاد و در ۱۸ آوریل ۱۹۴۶ با انحلال جامعه ملل این دیوان هممنحل شد. این دیوان هم جلسات خود را در کاخ صلح لاهه برگزار می‌کرد. دیوان بین‌المللی
دادگستری بلافاصله پس از انحلال دیوان دائمی جایگزین آن شد و هم‌اکنون نیز به
فعالیت خود در شهر لاهه ادامهمی‌دهد. اساسنامه دیوان بین‌المللی دادگستری همان اساسنامه دیوان دائمی است و
حتی آئین دادرسی دیوان دائمی هم بدون هیچگونه تغییر اساسی اقتباس شد. در سال‌هایقواعد جدید آئین دادرسی توسط دیوان بین‌المللی دادگستری اتخاذ شده اما اساسنامه
دیوان تغییر نکرده است. اولین جلسه دیوان بین‌المللی دادگستری در آوریل ۱۹۴۶ در لاهه تشکیلشد و نخستین پرونده‌ای که در این دیوان رسیدگی شد، مربوط به تنگه کورفو (میان آلبانی و انگلیس) بود که در ماه می۱۹۴۷ مطرح شد. اعضای دیواندیوان، رکن قضائی اصلی سازمان ملل متحد است (ماده ۹۴ منشور ملل متحد)و در نتیجه کلیه کشورهای عضو این سازمان به طور خودکار، عضو دیوان بین‌المللی
دادگستری می‌شوند و حق رجوع به دیوان را دارند.صلاحیت دیوانصلاحیت شخصیدیوان صلاحیت رسیدگی به این دعاوی را داراست:
- کشورها: فقط کشورها صلاحیت مراجعه به دیوان را دارند (بند ۱ ماده ۳۴ اساسنامه)
منشور).۲. کشورهای دیگر که عضو سازمان ملل متحد نیستند، یا نمی‌توانند عضو این سازمان باشند با قبولشرایط شورای امنیت که در قطعنامهٔ مورخ ۱۵ اکتبر ۱۹۴۶ شورای امنیت آمده‌است، حقمراجعه به دیوان را دارند.۳. هر کشوری که عضو سازمان ملل متحد نیست می‌تواند با قبول شرایطی کهدر هر مورد بر حسب توصیهٔ شورای امنیت توسط مجمع عمومی معین می‌گردد اساسنامه
دیوان بین‌المللی دادگستری را قبول نماید.
- افراد: علی‌رغم وجود بند ۱ مادهٔ ۳۴ افراد می‌توانند با توسل به اصل حمایت دیپلماتیک از کشور متبوع خود، ثقاضای رسیدگی در دیوان نمایند. سازمان‌های بین‌المللی: سازمان‌های بین‌المللی به هیچ وجه نمی‌توانند در جهت حل اختلاف خود به دیوان تقاضای رسیدگی دهند اما بند ۲ و ۳ مادهٔ ۳۴
اساسنامه شرایط و نحوهٔ همکاری بین دیوان و سازمان‌های بین‌المللی را مشخص
نموده.
اطلاعاتی را که این مؤسسات مبتکر به دیوان می‌دهند دریافت خواهد کرد.بند ۳ مادهٔ ۳۴ اساسنامهٔ دیوان:هرگاه در ضمن دعوایی که به دیوان رجوع گردیده تفسیر سند یک مؤسسهٔ بین‌المللیعمومی و یا تفسیر قرارداد بین‌المللی که به موجب آن سند قبول شده‌است مطرح و
مباحثه گردد دفتر دیوان باید صورت‌جلسات کتبی محاکمه را به اطلاع آن مؤسسه برساند.
صلاحیت ترافعیبرخلاف آنچه تصور می‌شود، صلاحیت دیوان با صلاحیت محاکم داخلی کشور،بسیار متفاوت است. در حقوق داخلی، دادگاه‌ها، صلاحیت عام دارند و باید تمام افراد
جامعه در مقابل آنها پاسخگو باشند و آرای دادگاه‌ها نیز به شرط رعایت قواعد شکلی و
ماهوی برای همه جنبه الزام‌آور دارد. لکن دیوان بین‌المللی دادگستری فاقدچنین ویژگی تعیین‌کننده‌ای است. در کنفرانس سان‌فرانسیسکو که در سال ۱۹۴۵ برای بررسی مسایلمربوط به دیوان تشکیل شد، نماینده ایران، کوشید صلاحیت اجباری دیوان را به دیگر
اعضا بقبولاند. هرچند این اقدام با حمایت بسیاری از کشورهای جهان مواجه شد، لکن قدرت‌های بزرگ به ویژه آمریکا و شوروی با آنمخالفت کردند و در نهایت اصل صلاحیت اختیاری دیوان به تصویب عموم رسید.بر پایه این اصل، صلاحیت دیوان در رسیدگی به هر دعوی مبتنی بر رضایتکشورهای طرف آن دعوی است و اولین کاری که دیوان باید در هر دعوی به آن رسیدگی کند،
احراز این رضایت است.بنابراین کشورها این حق را دارند که صلاحیت دیوان را به طور کلی یا دراختلافات معینی نپذیرند. لذا کشورهای طرف دعوی باید در ارجاع موضوع به دیوان،
اتفاق نظر داشته باشند و این اتفاق نظر باید طی قرارداد خاصی به دیوان عرضه شود.
گاهی نیز کشورها در حین انعقاد قرارداد یا عهدنامه‌ای، شرط ارجاع اختلافات احتمالی
به دیوان را می‌گنجانند و به این ترتیب صلاحیت دیوان را برای حل اختلافات احتمالی
آینده به رسمیت می‌شناسند.از آنجا که دو مورد فوق، عملاً حوزهٔ عملکرد دیوان را محدود میکند،در بند ۲ ماده ۳۶ اساسنامه دیوان بین‌المللی دادگستری، شرط اختیاری قضاوت اجباری
نیز پیش‌بینی شده‌است. براساس این شرط، کشورها می‌توانند صلاحیت دیوان را نسبت به
مسایل حقوقی در رابطه با هر کشور دیگری که چنین تعهدی را بپذیرد، بشناسند. به بیان
دیگر کشورها می‌توانند با اختیار خود، به دیوان صلاحیت قضاوت اجباری بدهند و نیز
این صلاحیت را مشروط به معامله متقابل با چند کشور یا همه کشورها کنند. همچنین
کشورها می‌توانند، شرط اختیاری قضات اجباری را به زمان محدودی منحصر کنند. قضات دیواندیوان از ۱۵ قاضی - که نباید دارای تابعیت مشابهی باشند- تشکیل می‌شود. قضات مذکور از میان اشخاصی انتخابمی‌شوند که دارای مشاغل مهم قضایی بوده، یا از حقوقدانان و برجستگان حقوق بین‌الملل
می‌باشند. این افراد باید در کشور خود نیز دارای اعتبار معنوی قابل ملاحظه‌ای
باشند.قضات دیوان باید نماینده نظام‌های مهم حقوقی، مهم‌ترین اسلوب‌هایقضایی جهان و تمدن‌های بزرگ بشری باشند، نه نماینده دولتهای خویش (ماده ۹
اساسنامه) بنابراین دولت‌ها حقی در انتخاب قضات ندارند و این افراد تابع دستورات
دول خویش نیستند. بر اساس اساسنامه دیوان ترکیب قضات باید منعکس‌کننده شکل‌های
اصلی تمدن بشری و نظام‌های حقوقی اصلی دنیا باشد. این به آن معنی است که قضاتی از
سیستم‌های حقوقی کامن لا، حقوق مدون و حقوق سوسیالیستی (امروزه حقوق پست-کمونیستی) در ترکیب قضاتدیوان قرار دارند. هرچند قانونی در این زمینه وجود ندارد اما توزیع متناسب
ژئوپولیتیکی قضات همواره رعایت شده است.چهار کشور شوروی (و روسیه)، ایالات متحده، فرانسه و بریتانیا از زمانتاسیس دیوان تاکنون به طور پیوسته هر کدام یک قاضی در دیوان بین‌المللی دادگستری
داشته‌اند. چین تنها عضو دائم شورای امنیت است که بین سال‌های ۱۹۶۷ تا ۱۹۸۴ هیچ
قاضی چینی را برای عضویت در این دیوان معرفی نکرد. قضات از بین خود یک رئیس و یک
نایب رئیس انتخاب می‌کنند. برکناری قاضی فقط با رأی تمام قضات دیگر ممکن است که
این اتفاق تاکنون نیفتاده است. چنانچه دولت طرف اختلاف فاقد قاضی با ملیت خود در
دیوان باشد این حق را دارد که یک قاضی اد هوک فقط برای آن مورد خاص تعیین کند.
برای مثال کریم سنجابی در پرونده شکایت بریتانیا از دولت ایران درباره شرکت نفت ایران و انگلیس از سوی دولت ایران به عنوان قاضیاختصاصی تعیین شد. در این پرونده دیوان با رد شکایت بریتانیا، خود را صالح به
رسیدگی ندانست که به معنای موفقیت ایران در پرونده بود. ضرورتی هم ندارد که این
قاضی تبعه دولتی باشد که او را برمی‌گزیند. حکم دادگاه با رای اکثریت قضات حاضر در
جلسه صادر می‌شود و اگر رای برابر باشد نظر رئیس دیوان تعیین کننده است.انتخاب قضات دیوان در یک پروسه دو مرحله‌ای صورت می‌گیرد:۱. در مرحله نخست، گروه‌های ملی که در دیوان دایمی داوری عضویت دارند،پس از مشورت با مراجع ملی، مانند دادگستری، دانشکده‌های حقوق، کانون‌های وکلا و...
، ۴ نفر را به عنوان کاندیدا به دبیرکل سازمان ملل متحد معرفی می‌کنند که از این چهار نفر، نباید بیشاز ۲ نفر آنها تابعیت مشابه داشته باشند. دبیرکل سازمان ملل، فهرست این کاندیداها را به مجمع عمومی سازمان ملل متحد و شورایامنیت سازمان ملل متحد تقدیم میکند.۲. در این مرحله، کاندیداها پس از کسب اکثریت مطلق آرای مجمع عمومی وشورای امنیت، به عضویت دیوان درمی‌آیند، اعضای دایم شورای امنیت در این خصوص نمی‌توانند از حق وتو استفاده کنند (بند ۲ مادهٔ ۱۰ اساسنامه). طول مدت عضویت دیوان ۹سال است. از آنجا که اگر با اتمام ۹ سال، تمام قضات دیوان به یک‌باره تغییر پیدا
کنند به دوام و استمرار آن لطمه می‌خورد، هر سه سال یک بار، ۵ نفر از قضات با
انقضای مأموریت ۹ ساله خویش تغییر می‌کنند. (در اولین دوره اتمام مأموریت، ۵ نفر
در سه سال اول به قید قرعه صورت گرفت). قضات دیوان غیرقابل عزل هستند، مگر آنکه
اعضای دیوان به اتفاق آرا، رأی دهند که یک عضو فاقد شرایط مقرر است. دیوان، دارای
یک رییس و یک نایب رییس است و جلسات آن با حضور ۹ قاضی رسمیت و اعتبار می‌یابد.دیوان مجاز است به تشخیص خود یا درخواست طرفین، به منظور رسیدگی بهموضوع یا دعاوی معین، یک یا چند شعبه تشکیل دهد. احکام این شعب به منزله احکامی
خواهد بود که خود دیوان صادر کرده‌است. آرای دیوانآرای دیوان تنها نسبت به کشورهای طرف دعوا و در موردی که موضوع حکمبوده‌اند لازم‌الاجرا است (مادهٔ ۵۹ اساسنامه). همچنین آرای صادره از سوی دیوان
از اعتبار امر مختومه برخوردار است و قابل تجدیدنظر نمی‌باشد.طرفین دعوی مطابق بند ۱ ماده ۹۴ منشور سازمان ملل و ماده ۵۹ اساسنامه دیوان، متعهد به متابعت از آرای دیوانهستند. در صورت بروز اختلاف در معنا و حدود حکم، دیوان بنا به درخواست هر یک از
طرفین رأساً حق تفسیر رأی خود را دارد (مادهٔ ۶۰ اساسنامه). چنانچه کشوری از اجرای
تعهداتی که به موجب رأی صادره از دیوان استنکاف کند، طرف دیگر حق خواهد داشت،
به شورای امنیت شکایت کند و شورای امنیت در صورت ضرورت توصیه و یا تصمیماتیاتخاذ می‌نماید (بند ۲ مادهٔ۹۴ منشور).نکته قابل توجهی که در این خصوص وجود دارد، این است که اگر یکی ازاعضای دایم شورای امنیت در دیوان محکوم شود و به رأی عمل نکند و موضوع به شورا بکشد،آنگاه آن عضو دایم خواهد توانست با استفاده از حق وتوی خود، عملاً رأی دیوان را
بلااثر کند و این، به دور از موازین انصاف و عدالت است.آیین دادرسی دیوانآیین دادرسی دیوان در اولین جلسه آن، در سال ۱۹۴۶ به تصویب رسید و در سال‌های۱۹۷۲ و ۱۹۷۸ اصلاحاتی در آن اعمال شد. بر اساس آیین دادرسی و اساسنامه دیوان،
رسیدگی به هر دعوی، مستلزم سه مرحله کلی خواهد بود:۱. ابتدا باید دادخواست خواهان دعوی یا موافقتنامه طرفین دعوا به مدیردفتر دیوان تقدیم و در دفتر مخصوص ثبت شود (مادهٔ ۴۰ اساسنامه).۲. بخش عمده‌ای از جریان رسیدگی به پرونده به صورت کتبی است. به اینصورت که خواهان، خواسته خود را به صورت کتبی تقدیم دیوان میکند و دیوان آن را به
طرف مقابل (خوانده) می‌فرستد و از او جواب می‌خواهد. این مرحله که تبادل لوایح
نامیده می‌شود، ممکن است بسیار طولانی شود و طرفین دعوی بارها به ردوبدل کردن
لایحه بپردازند (ماده ۴۳ اساسنامه).۳. در مرحله شفاهی وکلا، کارشناسان و نمایندگان طرفین دعوی در جلسه رسیدگی حاضر می‌شوند و به صورت رو در رو و شفاهی با یکدیگر مذاکره می‌کنند(مادهٔ ۴۳ اساسنامه). جلسه رسیدگی دیوان، علنی خواهد بود، مگر آنکه خود دیوان یا
طرفین، خواستار غیرعلنی بودن آن باشند (مادهٔ ۴۶ اساسنامه). زبان‌های رسمی دیوان،
فرانسوی و انگلیسی است.پس از این مرحله قضات دیوان گرد هم می‌آیند تا پس از مشورت با هم رأیخود را صادر کنند. بودجه دیوان توسط سازمان ملل متحد و از محل حق عضویت اعضا تأمین
می‌شود. با این وجود در هر دعوی، هر یک از طرفین موظف است، هزینه‌های دادرسی مربوط
به خود را تأمین کند، مگر اینکه دیوان ترتیب دیگری مقرر دارد. دیوان در عمر ۵۷
ساله خود، حدود یکصد اختلاف را پذیرفته و نسبت به آنها رأی یا نظر مشورتی صادر
کرده‌است. اعاده دادرسیچنانچه ذکر شد، احکام دیوان قطعی است، لکن چنانچه کشوری پس از صدورحکم، موضوعی را کشف کند که مؤثر در رأی باشد و در زمان صدور رأی، آن کشور به موضوع
مذکور واقف نبوده - مشروط به اینکه این بی‌اطلاعی، به علت اهمال نباشد - می‌تواند
ظرف ۶ ماه از تاریخ کشف موضوع جدید، از دیوان تقاضای اعاده دادرسی کند. این شرایط
سخت باعث شده‌است، عملاً کمتر موردی پیش بیاید که کشوری تقاضای اعاده دادرسی
نماید، به طوری که تاکنون تنها یک مورد اعاده دادرسی پیش آمده که آن هم مربوط به
دعوای فلات قاره تونس علیه لیبی بوده‌است.http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%DB%8C%D9%88%D8%A7%D9%86_%D8%A8%DB%8C%D9%86%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%84%D9%84%DB%8C_%D8%AF%D8%A7%D8%AF%DA%AF%D8%B3%D8%AA%D8%B1%DB%8Chttp://www.hamshahrionline.ir/details/76977نتیجه گیری :هدف اصلی سازمان ملل متحد حفظ صلح و امنیت بین المللی است. صلحی کهمنظور نظر سازمان می باشد صلح بین المللی است نه داخلی مگر در موارد اتفاقی و در
جهت اجرا اعمال بین المللی خصوصاً صلحی که (مطابق با اصول عدالت و حقوق بین الملل
باشد).
در منشور ملل متحد چندین روش پیش بینی گردیده تا هنگامی که به نظر می رسد صلح و
امنیت در خطر باشد اقدام لازم انجام شود ممکن است شورای امنیت اطراف دعوا را به حل
و فصل اختلافات خود فراخوانده و نیز در مورد هر اختلاف یا موقعیتی که ادامه آن
ممکن است صلح و امنیت بین المللی را به خطر اندازد تحقیق و بررسی نماید. مجمع
عمومی سازمان ملل ممکن است هر مساله مربوط به حفظ صلح و امنیت بین المللی را مورد
بحث و گفتگو قراردهد اما اگر نیاز به اقدامی بود یا باید موضوع را به شورای امنیت
ارجاع دهد علاوه بر این دو نهاد اصلی سازمان ملل یک وظیفه و کار سیاسی برای دبیر
کل در منشور سازمان ملل تعیین گردیده است دبیر کل سازمان حق دارد توجه شورای امنیت
را نسبت به هر موضوعی که به نظر می رسد عاملی در جهت تهدید به حفظ صلح و امنیت بین
المللی باشد, جلب نماید وی ممکن است همچنین به اقدام و هدایت انجام عملیات حقیقت
یابی, ایجاد مساعی جمیله از طریق میانجیگری و مصالحه دست زند آژانس ها و ترتیبات
منطقه ای نیز می توانند در ارتباط با موضوعات صلح و امنیت با موضوعات صلح و امنیت
بین المللی اقداماتی را انجام دهند.
اگر طرفهای یک اختلاف برای حل آن در استفاده از راههای صلح جویانه و مسالمت آمیز
با شکست مواجهه شوند شورای امنیت می تواند به انجام اقدامات اجرایی که شامل
اقدامات نظامی و غیر نظامی است در جهت جلوگیری و قطع تهدید نسبت به صلح و نیز برای
توقف در خدمت شورای امنیت قرار می گیرند مستقل و جدای از نیروهای نظامی اعضای
سازمان ملل نمی باشند به مجمع عمومی و دبیر کل اجازه انجام اقدامات اجرایی در این
مورد داده نشده است آژانس ها و ترتیبات منطقه ای نیز نمی توانند بدون جلب رضایت
سازمان ملل به اقدامات اجرایی دست زنند.
اگرچه ارکان سازمان ملل اختیاراتی در جهت حفظ صلح و امنیت دارند اما هیچ شرایط و
مقرراتی در منشور در مورد ایجاد و حفظ صلح وجود ندارد مقاله حاضر در نظر دارد
مبانی اساسی منشور را در مورد ایجاد و حفظ صلح با تکیه بر گفتگوها و مباحث طراحان
منشور در کنفرانسهای (دامبارتون اوکس) و سان فرانسیسکو ) مورد بررسی قرار دهد چند
اصلاحیه در کنفرانس سان فرانسیسکو به وسیله هیات های نمایندگی در جهت ارتقا و رشد
چارچوب منشور پیشنهاد گردید ولی مخالف از سوی دولتهای حامی و بنیانگذار از وقوع
چنین ارتقایی جلوگیری نمود به هر رو به نظر نویسنده اگر چنین پیشنهادهایی به تصویب
رسیده بود سازمان ملل در عملکرد خود در ارتباط با حفظ صلح و امنیت بین المللی
بسیار موفق تر بود. منابع :آدرس سایت :http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D8%A7%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86_%D9%85%D9%84%D9%84_%D9%85%D8%AA%D8%AD%D8%AFhttp://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=21750http://www.hamshahrionline.ir/details/126507 http://thelawportal.persianblog.ir/tag/%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C_%D8%A8%D8%A7_%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A7%DB%8C_%D9%82%DB%8C%D9%85%D9%88%D9%85%D8%AA_%D8%B3%D8%A7%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86_%D9%85%D9%84%D9%84_%D9%85%D8%AA%D8%AD%D8%AF
Financo
eCarterGran TorinoKavehfarbod261Komentimet (176)
داداش زیادی طولانی بود
کامل کامله ولی نمیدونم چرا عکساشو لینک جاش گذاشت
زیادی طولانی
no sub no vot
کپس پیستی ضعیف تو پیام چنتا نکته میگن بهت
من هم رای دادم و هم اشتراک ولی مطلب خیلی زیاد هست. باید روش کار کرد و موضوع بهتری گذاشت
ساب
Sub+vote ولی از این به بعد سعی کن انقد مقالات طولانی نشن که همه بخونن
وت کردم ولی توی کپی پیست کردن سعی کن متن سرهم نشه ...
میتونه یه شروع باشه ...
خیلی جالب بود ولی یکم نا مرتبه
0/
;/
فکرکنم از ویکیپدیا گرفتی!!!خلاصه میکردی بهتر میشد
khoob va ziad
به نظرم یه مقاله دست نویس ولی مختصر خیلی بهتر بود
نظری ندارم
I didn t learn to read this...
wiki?
vs
v
v+subbed
o7
svc
svc
V, s, c
hmm
Lol
vs
c4c
v
S5S
https://www.erevollution.com/tr/article/4876
Your comment
داداش تو هم مثل سرهنگ علیفر از ویکیپدیا کپی کردی:دی
https://www.erevollution.com/en/article/8527
s4s
ewfwe
Ggt
https://www.erevollution.com/gr/article/6415
https://www.erevollution.com/en/article/8328
vcs
Sub
ssss
s246 v118
v
.i.
dcvdf
d
Sub 254, v 125
kur
v/s
vcs
v+s+c
.com
dcvdf
Su di
My Arabic/Farsi is non-existent - but the pictures look interesting!
S:271
V:138
My paper: https://www.erevollution.com/en/article/8509
3
https://www.erevollution.com/tr/newspaper/2000
sdfdsf
285 SUB 150 VOT...MOAFAGH BASHI
v+s+c
Ok
v
s y v
s y v
asd
sub
Dhjvukkds
عالییییی ولی طولانی
s+v---------https://www.erevollution.com/sr/article/9175
sv
v/s/c https://www.erevollution.com/ua/article/5610
s325
,,,
svc
s+v+c
https://www.erevollution.com/en/article/1067
sadsad
s v c
任汝芬
s+v+c
s+V+C
svs