შუქის ანთება მის სახლიდან გასვლას აება. ზოგადად უშიშარი და თავგადასავლების მოყვარული ადამიანი ვარ. ამიტომ ბევრი აღარ მიფიქრია და მას დავედევნე. დავინახე ტყეში როგორ შევიდა და უკან გავყევი. ამ წამს მხოლოდ მის დაჭერაზე ვფიქრობდი. მე ხომ აქ იმისთვის გადმოვედი რომ დამესვენა და არა იმიტომ რომ მენერვიულა. მინდოდა ერთხელ და სამუდამოდ მომეშორებინა ეს ტიპი. იმდენად ვიყავი დაბნეული რომ არფანარი და არც რაიმე ბასრი იარაღი წამომეღო სახლიდან. ცოტახანში კი გავაცნობიერე თუ როგორ ღრმად შევსულიყავი ტყეში.
გავრბოდი, მაგრამ სად არვიცი.. მეგონა რომ მას მივუახლოვდებოდი თუმცა ბოლოს მისი კვალი სრულიად დავკარგე. არვიცოდი რა მექნა მანამ სანამ თავად მან არ მიპოვა.
სიმაღლეში 1მეტრი და 80სანტიმეტრი იქნებოდა. შავი ფორმითა და ნიღბით. წამიერათ ყველაფერი დადუმდა... ტყეს მთვარის შუქი ანათებდა. იგი ჩემს წინ იდგა დანით ხელში და მაკვირდებოდა. მე კი ლურჯ ხალათში გამოწყობილი გაკვირვებული ვუყურებდი. ბოლოს წამიერი წყვდიადი მისმა ნიღბისაგან დაბოხებულმა ხმამ დაარღვია:
-შენ რა სიკვდილი ასე ძაან გსურს? 
-მე მხოლოდ შენი დაჭერა და ნორმალური ცხოვრება მსურს - ვუპასუხე იგივე ინტონაციით.
-ხომ გთხოვე შუქი არ აგენთო? 
-როდის იყო შენნაირ ნაძირლებს ვუჯერებდი - ვთქვი და ამაყად დავდექი.
დანის ტრიალი დაიწყო... თანდათან ჩემსკენ წამოვიდა..
ნელნელა მიახლოვდებოდა
ცოტა არიყოს სიამაყე შიშმა გაფანტა და მისი ადგილი დაიკავა.
-რა მოხდა შეგეშინდა? - მკითხა გაოგნებული ტონით და ეშმაკურად ჩაიცინა.
არაფერი მიპასუხია.. ჩემს უკან მყოფ ხელ ავეკარი და მოვლენების განვითარებას დაველოდე.
გაქცევასაც, აზრი არ ჰქონდა. დამიჭერდა და მაინც მომკლავდა თუ ჩემი მოკვლა სურდა.
-კარგი, მოდი შევთანხმდეთ პატარავ!!!
მომიახლოვდა და თმა გადამიწია.
-შევთანხმდეთ?
-მოკლედ, 2დღეში თუ ამ სახლს არ დატოვებ! და შინ არ დაბრუნდები! შენც და შენს ოჯახსაც მიწასთან გაგასწორებთ!
მაგრამ, პირველს შენ მოგხდავ ლამაზო! 
ეჰლა კი მინდა იყვირო.
ენა ჩამივარდა, არ ვიცოდი რა მექნა. 
-იყვირე ! - თქვა და თმით ხეზე მიმაწება.
-იყვირე თქო!!!
- დამიღრიალა და დანა ყელზე მიმაჭირა.
გავიტრუნე, და რაც შემეძლო მთელი ხმით ვიყვირე. დანა ყელიდან მომაშორა და წასვლა დააპირა.
-მოიცადე! - აჰლა მე დავუღრიალე.
-უკაცრავად? -მობრუნდა ჩემსკენ.
-ვერსად წახვალ!!!
-ვნახავთ თქვა პირზე ხელები ამაფარა. იქამდე არ გამიშვა სანამ სრულიად არ გავითიშე.
თვალი რომ გავახილე თავზე ჯონი მადგა.
-ჯონ?
-ეშლ, თავს როგორ გრძნობ?
გუშინ ბებიასთან მივდიოდი და შენ სახლთან რომ ჩამოვიარე ყვრილი მომესმა. ხმას გამოვყევიდა ტყეში უგონოდ დაგდებული გიპოვე. 
მოყევი. რა მოხდა?
-არაფერი მახსოვს - მოვატყუე ჯონს და თვალები დავხუჭე.
-მოიცა მოიცა ლამაზო, ჯერ ადრეა დასვენება. სტუმარი გყავს. მითხრა და ჩემს ძმაზე თითით მანიშნა.
-ღმერო ჩემო,
ლუკ არმჯერა!
თვალებს ვერვუჯერებ.
ვერ წარმოიდგენ როგორ მომენატრე - ვთქვი ავდექი უფრო სწორად რომ ვთქვათ წამივხტი და ლუკს გადავევხიე. ყველანაირ დაძაბულობა, სტრესი და ტკივილი დამავიწყდა