მე ლუსი ვარ, 15 წლის. ვცხოვრობ ამერიკის1-1 შტატში. ულამაზესი გოგო ვარ, (უფრო სწორად ვიყავი) გრძელი ლამაზი თმებით და ასევე ტანითაც სრულყოფილი... წყნარი სახლი მაქვს. მაგრამ მე თვითონ არ ვარმშვიდი.შეიძლება ითქვას, რომ ღამის ადამიანი ვარ. (ვიყავი)...ერთ დღეს, როცა მეორე სართულზე ვიყავი კომპიუტერთან, დედამ დამიძახა.ქრისტინა(დედა): ლუსი, ჩამოდი ჭამე !მე: მოვდივარდაბლა რომ ჩავედი, სუფრა უკვე გაწყობილი იყო. დედამ ლაპარაკი დამიწყო.ქრისტინა(დედა): ხვალ მამაშენის დაბადების დღეა. სოფელში უნდა წავიდე მის საფლავზე, წამოხვალ?მე: არა..არმინდაქრისტინა(დედა): კარგი, სახლში მარტო დარჩენის ხომ არ შეგეშინდება?მე: არაქრისტინა(დედა): კარგი, მაშინ მოვემზადები და დღეს საღამოს წავალ.საღამოს დედამ ჩაალაგა თავისი ნივთები და წავიდა. მეც მეტი რამინდოდა. საშინელებათა ფილმი ჩავრთე და ვუყურებდი. მალეკარზე კაკუნი გავიგე, შემეშინდა,მაგრამ არ შევიმჩნიე. კართან მივედიდა გავაღე.დავინახე ვიღაც ძალიან მახინჯი კაცი. მას აკლდა ცალი თვალი და ხელი, ასევე სახეც დაბორჭყნილი ჰქონდა. მის დანახვაზე სახე შემეცვალა, ძალიან არ მესიამოვნა ასეთი სიმახინჯის დანახვა, მაგრამ ზრდილობისთვის შემოვიპატიჟე. კაცმა იგრძნო, რომ არ მომეწონა, მაგრამ არაფერი არ უთქვამს.უცნობი:გამარჯობა, მე შენი ახალი მეზობელი-ადამი ვარ. 30 წლის გახლავარ :)მე:საზიზღ... კიარადა.. სასიამოვნოა. მე ლუსი ვარ- 15 წლის.ყველანაირადვცდილობდი თავი ამერიდებინა მასთან უაზრო ლაპარაკს, არ მინდოდა ეს სიმახინჯე დიდი ხნით გაჩერებულიყო ჩემთან, ამიტომაც ვთქვი, რომ მეძინებოდა. ადამმა გაღიზიანებული და გაბრაზებული თვალებით გადმომხედა. ხმა აღარ ამოუღია ადგა და კარისკენ გაიწია, კარებში რომ გადიოდა ტკბილი ძილი მისურვა და მითხრა,რომ იმედია არაფერი დამიფრთხობს ძილს და ცინიკურად ჩაიცინა. მადლობა გადავუხადე და კარი სასწრაფოდ მივკეტე. მე კიდევ დიდი ხნით გავაგრძელე მხიარულობა, ასე 3 საათამდე.....