))
Published in Georgia - Social interactions and entertainment - 10 Nov 2016 10:47 - 2
,,პოეზია მადლია, ნიჭია, რომელიცეძლევა კაცთა, ღვთივ რჩეულთა’’
/ილია/
და მაინც რა არის პოეზია… მე სულისმდგომარეობა უფრო მგონია, რომელსაც სიტყვიერიგამოხატულება აქვს… როგორ?…. ან როგორი უნდაიყოს? ვინ იცის? ვინ იტყვის?… ვინ დასვამს,,დიაგნოზს’’?..
,,სიბრძნის დარგია’’? როგორც ამას რუსთველი გვეუბნება, თუ ,,მოვარდნილიმეწყერია’’? როგორც ამას ტიციანი უწოდებს?…. ან იქნებ?…
რაზე ვკამათობთ ფორმაზე თუ სულზე?…. და ვინ მეტყვის, რომ ვთქვათ, ნიკოლორთქიფანიძის ,,თავსაფრინი დედაკაცი’’ პოეზია არაა?… და… ვთქვათ, ეს კი არის: ,,პეტრე,პავლე, ივანე, რატომ დაიგვიანე? აბანოში ვიყავი, ცხვირი გავიპრიალე’’….
ყველაფერს თავისი ფორმა აქვს…მათ შორის ლექსსაც… და ღვთივ ბოძებული ნიჭისწორედაც რომ მის შექმნასაც უნდა…და დავეთანხმები, იმ აზრსაც, რომ ნიჭთან ერთადცოდნა და შრომაც სჭირდება…. როგორც ყოველგვარ საქმეს ამ ქვეყნად…. და მაინც რაარის პოეზია?…
პოეზია სულის მდგომარეობაა… გახსოვთ, ლეონიძე რას წერს ,,ნატვრის ხეში’’? ,,პოეტები მხოლოდ ქაღალდზე რითმებით მოლაპარაკენი როდი არიან. პოეტურითვალით, პოეტური გულით და დიდი ოცნებით გასხივოსნებული სხვაც ბევრი დადის ამქვეყანაზეო’’ და განა, თავად ეს მოთხრობა და მთელი ეს კრებული ამ აზრისდადასტურება არ არის?….
მე სიტყვის მძებნელი ვარ…. მთელი ცხოვრება სიტყვას დავეძებ და ვსწავლობ …. და,,ვცდილობ’’ სხვასაც ვასწავლო… მასწავლებელი ვარ და იმიტომ…. და ამ ძებნაში ერთრამეს მივხვდი…წერის სწავლა ყველას შეუძლია… ხმელმა ხემაც შეიძლება, კარგიოსტატის ხელში, ნედლივით ყვავილი მოისხას….მაგრამ …. რუსთველისა არ იყო, ,,მასერთსა მიჯნურობასა ჭკვინნი ვერ მიხვდებიან,/ ენა დაშვრების, მსმენლისა ყურნიცადავალდებიან’’….
საღმრთო სიყვარულში ხომ ნებისმიერი სიყვარული და მათ შორის სიტყვის, პოეზიისსიყვარულიც შეიძლება მოვიაზროთ,რომელსაც მხოლოდ გულთა მხილავი და არა,,ხელმარჯვედ ჩოგნის მხმარებელი’’ შესწვდება… თუმცა ,,ჩვენ მათიცა გვეამების, რაცაოდენ თქვან ნათელად’’….
რა არის პოეზია?.. და მაინც …და ისევ… სულის მდგმარეობაა…ხოლო მისი სიტყვაშიგანსხეულება კი უკვე საქმეა ნიჭის, ვნების, ცოდნის, გემოვნებისა და კიდევ ენითუთქმელისა, რასაც მე აქ გულთამხილაობას დავარქმევდი…..
/ილია/
და მაინც რა არის პოეზია… მე სულისმდგომარეობა უფრო მგონია, რომელსაც სიტყვიერიგამოხატულება აქვს… როგორ?…. ან როგორი უნდაიყოს? ვინ იცის? ვინ იტყვის?… ვინ დასვამს,,დიაგნოზს’’?..
,,სიბრძნის დარგია’’? როგორც ამას რუსთველი გვეუბნება, თუ ,,მოვარდნილიმეწყერია’’? როგორც ამას ტიციანი უწოდებს?…. ან იქნებ?…
რაზე ვკამათობთ ფორმაზე თუ სულზე?…. და ვინ მეტყვის, რომ ვთქვათ, ნიკოლორთქიფანიძის ,,თავსაფრინი დედაკაცი’’ პოეზია არაა?… და… ვთქვათ, ეს კი არის: ,,პეტრე,პავლე, ივანე, რატომ დაიგვიანე? აბანოში ვიყავი, ცხვირი გავიპრიალე’’….
ყველაფერს თავისი ფორმა აქვს…მათ შორის ლექსსაც… და ღვთივ ბოძებული ნიჭისწორედაც რომ მის შექმნასაც უნდა…და დავეთანხმები, იმ აზრსაც, რომ ნიჭთან ერთადცოდნა და შრომაც სჭირდება…. როგორც ყოველგვარ საქმეს ამ ქვეყნად…. და მაინც რაარის პოეზია?…
პოეზია სულის მდგომარეობაა… გახსოვთ, ლეონიძე რას წერს ,,ნატვრის ხეში’’? ,,პოეტები მხოლოდ ქაღალდზე რითმებით მოლაპარაკენი როდი არიან. პოეტურითვალით, პოეტური გულით და დიდი ოცნებით გასხივოსნებული სხვაც ბევრი დადის ამქვეყანაზეო’’ და განა, თავად ეს მოთხრობა და მთელი ეს კრებული ამ აზრისდადასტურება არ არის?….
მე სიტყვის მძებნელი ვარ…. მთელი ცხოვრება სიტყვას დავეძებ და ვსწავლობ …. და,,ვცდილობ’’ სხვასაც ვასწავლო… მასწავლებელი ვარ და იმიტომ…. და ამ ძებნაში ერთრამეს მივხვდი…წერის სწავლა ყველას შეუძლია… ხმელმა ხემაც შეიძლება, კარგიოსტატის ხელში, ნედლივით ყვავილი მოისხას….მაგრამ …. რუსთველისა არ იყო, ,,მასერთსა მიჯნურობასა ჭკვინნი ვერ მიხვდებიან,/ ენა დაშვრების, მსმენლისა ყურნიცადავალდებიან’’….
საღმრთო სიყვარულში ხომ ნებისმიერი სიყვარული და მათ შორის სიტყვის, პოეზიისსიყვარულიც შეიძლება მოვიაზროთ,რომელსაც მხოლოდ გულთა მხილავი და არა,,ხელმარჯვედ ჩოგნის მხმარებელი’’ შესწვდება… თუმცა ,,ჩვენ მათიცა გვეამების, რაცაოდენ თქვან ნათელად’’….
რა არის პოეზია?.. და მაინც …და ისევ… სულის მდგმარეობაა…ხოლო მისი სიტყვაშიგანსხეულება კი უკვე საქმეა ნიჭის, ვნების, ცოდნის, გემოვნებისა და კიდევ ენითუთქმელისა, რასაც მე აქ გულთამხილაობას დავარქმევდი…..
Support
Comments (2)
რა მოწიე ეგეთი ))
))
poezia zogadad magrad mevaseba 