Kuman Times

انتشار شده در Turkey - تعاملات اجتماعی و سرگرمی - 12 Jun 2016 03:32 - 47

Kuşlar, bir ramazan gününde iftara geç kalmış müminler gibi telaşlı telaşlı cıvıldıyorlardı. Sanki çok önemli bir görevi ifa ediyor gibi büyük bir çaba içerisinde fakat büyük bir sanatçının işini yaparken ki rahatlığıyla da devam ettiler. Ağacın altındaki kedi ise yorgun fakat mağrur gözlerle izliyordu kuşları. Ve ben yine yeni bir güne lanet ederek uyandım. Hep aç kalmayacak kadar para kazanmak için ve hep aynı telaşlı kuşların sesiyle her sabah uyanmaktan bıkkınlık gelmişti, bütün bunlar yetmiyormuş gibi bir de sahur uykumu bölmese iyiydi.

-Bismillah dedim ve yataktan kalkıp elimi yüzümü yıkadım, kuşların cıvıltısıyla yarışacak bir şarıltıyla işedim ve alışkanlıkla kahvaltı sofrasına doğru yürürken Allah rızası için tuttuğum oruç geldi aklıma. Allahım sen affet bu kulunu diyerek işliklerimi giymeye başladım, zaten biraz daha oyalanırsam servisi kaçıracak ve İstanbul trafiği yetmiyormuş gibi bir de metrobüste bütün İstanbul ile akraba olma fırsatı yakalayacaktım. Ben bunları düşünürken ise siktiğimin kuşları hala sanki bok var gibi cıvıldamaya devam ediyorlardı.

Yaz geldi de güneş gördük Allahtan kışın gecenin kör karanlığı olurdu çıktığımızda evden bir de o ayazın asla yeterince ısınmayan ellerini dondurması. Yaz iyi, seviyorum yazı, terletiyor ama dondurmuyor o körolasıca kış gibi. Bir de faturalar daha az geliyor yazın tabi kömür parası da yok diye düşünürken servis geldi, ibne kuşlar hala cıvıldıyordu vazifeleri buymuş gibi ve pısırık kedi de kuşlara kendisinin Aynur'un bacaklarına baktığı gibi aç aç bakıyordu. Ah gavurun kızı Aynur ah, ne vardı kabul etseydi bi gün dışarıda gezmeyi, ne olurdu hem iş iş diye uğraşmak zorunda da kalmaz çocuklarına analık eder evinde oturur da tam kadın olurdu belki. Ben de her akşam Aynurun o bembeyaz bacaklarına kocaman memelerine doyardım. Ama yok ne zaman Aynur dese sanki uyuz sokak köpeğine bakan sosyete karısı gibi burnu havada bakıyordu bana, ben yapacağımı bilirim ya sana neyse.

Yine servisin arka köşesinde bacakları taa baldırlarına kadar ortada oturuyordu. Binerken hep o kaçamak yaptığım ama beynime kazıdığım donunun rengini bakışlarımdan birini daha yaptım. Ah be gavurun kızı Aynur. Ne olurdu he deseydin. Her zamanki köşeme Ahmet abinin yanına oturdum, Ahmet abi yarı uykulu gözlerle "günaydın aslan gene gece nerde söndürdün feneri" dedi ve her zamanki gevrek kahkalarından attı, utandım her sabah olduğu gibi, yok be abi ne feneri, gece anamla sahur yaptık niyetliyim biliyorsun orucun ilk günü bugün dedim. "Ülen Tamer her sene aynı boku yemekten vazgeçmedin, kaç defa dedim oğlum sana mide kanaması geçirmedin mi sen 3 sene evvel ağustosun ortasında oruç tutacam diye, hala ne zor ediyorsun ölüp gidecen fabrikada bu oruç sevdasına" diye kızdı, üç senedir her ramazan 30 günün 30unda da kızardı bana. E haksız da sayılmaz ya, 3 sene evvel gene bi ramazan günü ağzımdan kan kusarken yanımda Ahmet Abi vardı, o günkü yövmiyesini yakıp da hastaneye yetiştirmeseydi beni bugün nah tutardım orucu ya neyse. Allah güç kuvvet verir orucunu tutarken herhalde.

Not: İçimden gelirse devamını yazacağım arkadaşlar. Allaha emanet olun.

تایید

Tyrael

نظر ها (47)