Tegenstanders van een Vlaamse onafhankelijke staat werpen vaak op dat de Europese integratie of eenwording een Vlaamse staat overbodig maakt. Gezegd wordt dan dat de Belgische staat nu al “verdampt” binnen de Europese Unie en dat er in het Europa van morgen toch geen staten meer zullen zijn met echte grenzen en eigen bevoegdheden. De aanhangers van deze stelling zijn naïef of te kwader trouw.  In het Europese besluitvormingsproces zijn enkel staten van belang. In de Europese Unie worden strategische beslissingen door de Europese Raad – de vergadering van staatshoofden en regeringsleiders – genomen. De Raad van ministers – de belangrijkste wetgevende instelling in de Unie – bestaat uit personen die hun staat vertegenwoordigen. Deelstaten spelen geen rol van betekenis in de Europese besluitvorming. Het klopt dat Vlaanderen zetelt in het Comité van de Regio’s, dat omzeggens geen bevoegdheden heeft, maar eigenlijk horen we daar niet in thuis. Vlaanderen is immers een volwen natie die niet kan en mag gelijkgeschakeld worden met steden en administratieve departementen. In tegenstelling tot wat vaak wordt beweerd, zijn de Europese integratie en de overheveling van steeds meer bevoegdheden naar het Europese niveau juist bijkomende argumenten voor Vlaamse onafhankelijkheid. Op de belangrijkste internationale fora wordt ons land vooral, zoniet uitsluitend, vertegenwoordigd door Franstalige politici en diplomaten. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat de Vlaamse belangen door de Belgische staat doelbewust en systematisch genegeerd en geschaad worden op het steeds belangrijker wordende Europese niveau. Een kleine Vlaamse staat zou - zo wordt gezegd - totaal voorbijgestreefd zijn in een tijdperk van globalisering. En zijn we niet allemaal ‘wereldburgers’? Ook dat slaat bij nader inzien nergens op. Het is - tussen haakjes - trouwens merkwaardig dat dit argument vooral uit de hoek komt van zelfverklaarde ‘anti-globalisten’... De staat is een noodzakelijk geraamte, een beschermingsmiddel voor de cultuur en identiteit van een volk. De staat kan als politieke instelling ook een niet onbelangrijk correctiemechanisme zijn voor de onvermijdelijke schadelijke sociale neveneffecten van de globalisering. De staat voert een op zijn maat gesneden asiel- en immigratiebeleid, zorgt voor een efficiënte administratie, degelijk onderwijs en een aantrekkelijk ondernemingsklimaat. Na de val van het IJzeren Gordijn hebben een hele rits bezette landen, voormalige Sovjetrepublieken en satellietstaten, resoluut hun lot in eigen handen genomen en gekozen voor onafhankelijkheid. Zelfbewust en zonder complexen. En ze doen het over het algemeen goed. Waarom zou dat bij ons niet lukken? Kleine staten zoals Vlaanderen hebben economisch onmiskenbaar een streepje voor. Tegen de vervreemding van de globalisering, kan een eigen Vlaamse staat een houvast bieden aan de bevolking. Een staat waarin mensen zich goed en thuis voelen.