Son günlerde Türk makalelerinin oy sayılarının azalması ve ilk 5 deki makale sayısının yeri geldiğinde sıfırı bulmasından mütevellit ortalığı boş bırakmamak için, biraz da içimde birikmiş duygularımı açıkçası ilk okuduğu an dışında sonrasında insanların çok da umrunda olmayacak şekilde adeta sonrasında yırtacağımı bildiğim boş bir kağıda yazarcasına açıyorum bu makaleyi.

Bundan 1 yıl öncesinde hayatımdaki monotonluğa sanal da olsa renk katmak ve ondan bir kaç yıl evvel çok hevesle oynadığım diğer oyunun ağzımda bıraktığı tadı yeniden yaşamak arayışıyla bu oyunu keşfetmiştim. Daha oyunun çok başlarıydı buraya girdiğimde, öyle ki daha işçi çalıştırabilen oyuncu falan yoktu, para piyasası yoktu, devlet karneyle para falan dağıtıyodu.

Böyle bir ortamın yarattığı fırsatlar, güzel gelişmelerin parçası olma güdüsü falan baya cezbediciydi. Tam o dönemde sancak ordusuna (bugün ulu ROS) dahil olmam ve ülkemizin Hırvatlar tarafından haritadan silinmesiyle falan daha bir eğlenceli olmuştu. Chatte sohbetler, yeni insanlar falan..Öyle ki o günden kalma hırvat parasını hala anı olarak cebimde saklarım :D

Daha sonra müthiş bir organizasyon ve uyanışla (Türk milleti her zamanki gibi sadece geriye düştüğü ve yahut yoğun milli baskı yediği zamanlarda bu refleksi kullanabiliyor:) ) düşmanı Ege'den denize döküp kalanı da Arap çöllerinde azgın develerle baş başa bıraktık. O dönemin çiçeği burnunda devlet başkanı Kinsc bir kaç makaledeki yorumumdan dolayı bana Ekonomi Bakanlığını teklif etti ve ben de kabul ettim. Önce Kinsc sonra da Kinyas ile geçirdiğim yaklaşık 3 aylık Bakanlık serüveninde bugünkü kur, devlet destek mekanizması gibi unsurların temellerini Eldarrion'un da katkılarıyla oluşturduk. Her şey güzel giderken, devlet cayır cayır para kazanırken, kendi liderliğimizde yeni ittifak kurarken vs bazı ailevi problemler yaşadım. Oyundan biraz kopma ihtiyacım hasıl oldu ve bir kaç ay sonrasındaki eşimden boşanmam da özel hayatımı ve oyuna ayırdığım vakti rölonatiye almama neden oldu.

O zamandan beridir oyunun sohbet modülünden uzakta sadece w+t+f olarak zaman geçiriyordum. Ancak bunun bile artık bana külfet gibi gelmesinden dolayı, belki ilerde yeniden gelecek şevke kadar oyunu bırakma kararı aldım.

Oyunda çok çok özel insanlar tanıdım, güzel sohbetlerimiz oldu, güzel hikayeler dinledim. Zaten bu tarz oyunların oynanış sebebi de pek çoğumuzun bildiği gibi sohbet ortamıdır. O olmadan kurucuların yazdığı yazılım kodlarının içinde kürek çekmekten başka bir iş yapmıyoruz.

Hasılı tanıdığım bu güzel insanların hepsine hoşçakal diyorum. Belki bir gün yeniden görüşürüz. Çok yüklü olmasa da şu an elimdeki stoğu satarak hazineye bağışlayacağım. Umarım birilerinin işine yarar. Benim açımdan bu hüzünlü gidişe yaraşır bir parçayla noktamı koyuyorum.