რა ჯანდაბააა - ვთქვი და შეშინებული წამოვხტი.
შუქის ჩაქრობას ვაპირებდი, მაგრამ, თვითონ ჩაქრა.
მინდოდა ხელახლა ამენთოო...
თუმცა შუქები მთელს სახლში ჩაქვრალიყო. ლოგინთან მივედი ფანარი ავანთე, და ფრთხილად ჩავედი დაბლა.
დენების გაყვანილობა გარეთ სახლის უკან იყო მოთავხსებული.
არც დამიყოვნებია იქეთ გავწიე. 
ვიღაცას სასტიკად დაეკაწრა და გაეფუჭებინა კაბელები. ძაღლიც ყეფდა... შუქს ვერვრთავდი... სრული ქაოსი იყო.
სახლში შევედი და პოლიციაში დავრეკე. მალე მთელისახლი შეამოწმეს მაგრამ არაფერი ცუდი უპოვიათ. 
ცოტახანში ოფიცერი მომიახლოვდა:
-მეემ, როგორც ჩანს კაბელებს ცხოველი დაესხა თავს. ამიტომაც ჩაქრა შუქი.
-კი მაგრამ, კაბელები დაცული იყო. ყუთშია მოთავსებული რომელიც კარებითაა დაკეტილი და როგორ?
-გამოძიებას აზრი არაქ. ყველაფერი ნათელია ეჰლა კი თქვენის ნებართვით წავალთ, შეეგუეთ იმ ფაქტს რომ ტყის შესასვლელში ცხოვრობთ.დედასთვის ამ ამბავის შესახებ არაფერი მითქვამს. ის ღამე როგორც იტყვიან "თეთრად გავათენე".
მეორე დღეს პრდუქტების საყიდლად მაღაზიამდე ველოსიპედით 2კილომეტრი გავიარე. დღე თავიდანვე ცუდადდავიწყე. ნაყიდი პროდუქტებით მაღაზიიდან გამოვდიოდი როცა ბიჭს დავეჯახე.
ყველაფერი დამეპნა. ზოგი რამ დაიქცა ზოგი გატყდა... მოკლედ დავითარსეე თუმცა ერთი კარგი რამეც იყო მეგობარი გავიჩინე.
"ჯონი"
ხალისიანი, პოზიტიური და კომუნიკაბელური ადამიანია.
კონტაქტში ადვილად შევედი.
მეორე დღის უდიდესი ნაწილი მასთან ერთად გავატარე.
ის კიარა სეირნობაც შემომთავაზა.
-ეშლი, გცალია? გავისეირნოთ
-კი რათქმაუნდა... სახლში უაზროდ ჯდომასს. ცოტა განტვირთვა გამომივა 
-კარგი გამოგივლი დაახლოებით ნახევარ საათში -მითხრა და წავიდა.
სახლში ავედი გავემზადე და ჯონთან ერთად სასეირნოდ წავედი.
ერთმა ბიჭმა ჩაგვიარა, და ისეთი სახით მიყურებდა შემეშინდა.
-დაინახე როგორ მიყურებდა?;დ
-ვინ ნიკი? ხო დავინახე;დ რჩევა იქნება;დ მაგ ბიჭისგან თავი შორს დაიჭირო
-რატომ?
-ბევრ ცუდ რამეს ამბობენ მაგ ბიჭზე, ადრე მგონი შეყვარებული მოკლა და მკვდარი გადამალა თუ რაღაც მაგდაგვარი... კიდე ემოც ყოფილა ადრეოო. მოკლედ ეშლ. თავი შორს დაიკავე მაგ ტიპისგან )))
-გავითვალისწინებ! მადლობბ, გუშინ გამიცანიი და უკვე როგორ ზრუნავ ჩემზეე. 
-ისეთი არაფერი გამიმეთებიია
წამიერი სიჩუმე ჩამოვარდა. შემდეგ კი ეს სიჩუმე მე დავარღვიე.
-კარგი, ეჰლა უნდა წავიდე. წიგნის რაღაც ნაწილი მაქვს დასამთავრებელი, ხ ჰოხვდებირა?
-წიგნს წერ?
-ჰო - ვუპასუხე თავმდაბლობით.
-კარგი, წარმატებები.. რა დროც არ უნდა იყოს თუ რამე დაგჭირდეს დამირეკე :3- მითხრა, ლოყაზე მაკოცა და წავიდააა.სახლში წავედი, მივდიოდი... გზაში ის ნიკი დავინახე, ცოტახნისწინ უცნაურად რო მიყურებდა. ჩაცუცქულიყო და რაღაცას ლესავდა.
ცოტა ახლოს ჩავიარე და შევამჩნიე დანა რომ ეჭირა. ამ ტიპის ძალიან შემეშინდააა.. უცნაურად გამოიყურებოდა და იქცეოდა. მის ყურებაში დიდი დრო არ დამიკარგავს, შინ წავედი. მოკლედ იდეალური დღე იყო ცოტა არიყოს გასეირნებამ და ბიჭთან კონტაქტმა ხასიათი გამომიკეთა.
ღამით ჩვევა მაქვს დაწოლისწინ ყავა უნდა დავლიო ფანჯარასთან მჯდარმა, რაც ჩემი მთავარი განმტვირთველი ჩვევააა.
ფანჯრიდან ვიყურებოდი, ვარსკვლავებს ვათვალიერებდი და სუფთა ჰაერით ვტკბებოდი რომელშიც ყავის ფინჯანიდან ამოსული ორთქლი ერეოდა, როცა ისევ ის ავაზაკი ბიჭი დავინახეე...
-ხასიათი გაფუჭებაც ამას ჰქვია - ჩავილაპარაკე ჩემთვისს.
ჩემ ეზოსგან მოშორეით ჩაიარა. ფანჯარა დავხურე და დედასთან ლაპარაკის შემდეგ დავიძინე
გავიდა 10წუთი.. გავიდა ნახევარი საათი.-რა ჯანდაბა ხდება - მეღვიძება ღამე. თავიდან ვერ გამოვერკვიე რა ხდებოდა მერე კი მივხვდი რო კარებზე აკაკუნებდნენ.
-ვიღაცას ღამე და დღე აერია - ჩავილაპარაკე გაბრაზებით და დაბლა ჩავედი კარები გავაღე და უნებლიედ მივესალმე კარებთან არარსებულ ადამიანს.
-რა ჯანდაბაააა
კარები დავკეტე და ასვლას ვაპირებდი რო ისევ დააკაკუნეს.
გარეთ გავედი ეჰლა უკვე ცოტა შემეშინდა. დავათვალიერე ეზო თუმცა არავინ იყო.
-ვიღაც ცუდად ხუმრობს - ვთქვი და სახლში დავბრუნდი.
-ღმერთო ჩემო, კარებზე ამოეკაწრათ
"გამეცნობი პატარავ?"
-კარებები ჩავკეტე. ზედიზედ მეორე დღეს უკვე პოლიცის გამოძახება უაზროდ მომეჩვენა. მთელი ღამე ვერდავიძინე რაღაც ფილმებს ვუყურებდი... კარებზრც აღარ დაუკაკუნებიათ. 
ასე 6ისთვის ჩამეძინა და რომ გავიღვიძე უკვე 2საათიიიყო.
გარეთ გავედიი რათა წარწერა ისევ გადამემოწმებინა. ამ დროს კი იმ ბიჭმა ჩაიარა. მაშინვე მივხვდი რომ მისი ნახელავიიქნებოდა. დანის ლესვა, ჩემ სახლთან სიარული, უცნაური ყურება ყველაფერი ეჭვში მაგდებდა. უკან გავყევი (გავეკიდე) ნაოშნიკები ეკეთა და ჩემი არესმოდა. რომივუახლოვდი ხელი მხარზე დავარტყი და ჩემსკენ შემოვაბრუნე.
-უკაცრავად -მითხრა გაკვირვებულმა.
-მადლობა მითხარი რო პოლიციას არ გამოვუძახეე - ველაპარაკებოდი ნუ ამასაც თუ ლაპარაკი ჰქვია, მაღალი ხმით და სახის უაზრო ჟესტებით ვესაუბრებოდი.
-რაზე ლაპარაკობთ?
-ჩემი სახლის კარებზე არსებულ წარწერაზე)))
-მე რა შუაშივარ?
-დაგინახე გუშინ ჩემსახლთან 2ჯერ ჩაიარე, მანამ კი დანას ლესავდი.
იცოდე ასეთი რამე თუ განმეორდება თავს ციხეში ამოყოფ გასაგებია? - ვუყვიროდიი და ხელებს სახესთან ვუტრიალებდი.
უცბად ხელზე ხელი დამავლო და მითხრა
-ჯერ რაუფლებით მიყვირი? მერე უმიზეზოდ! ჯერ ერთი
შენს კარებზე რამე რომ დამეწერა არ შემეშინდებოდა და არ დავმალავდი... მეორე რამე თუ მენდომებოდა პირში გეტყოდი მის მელოუ. ამიტომ ნუ მემუქრები, თორემ ....
-თორემ რა? ხმა არ ამოუღია უბრალოდ წავიდაა.
.