მოგესალმებით ამა ქვეყნის შვილებო, მინდა წარმოგიდგინოთ თუ როგორ ხედავს ერთი ჩვეულებრივი ფუტური წინასაარჩევნო პერიოდს სქართველოში




                                                                                  გრიზლის პირველი გზანილი !


მისთვის არ ვმღერ, რომ ვიმღერო
ვით მინისტრმა გარეგანმა;
არა მარტო ტკბილ ხმებისთვის
გამომგზავნა ქვეყნად ცამა.

მე ცა მნიშნავს და ერი მზრდის
მიწიერი ზეციერსა;
და ადმინთან ვლაპარაკობ,
რომ წარვუძღვე წინა ერსა.

დიდის ავთოს თანადგომის
მისთვის ღვივის ცეცხლი გულში,
რომ ერისა მოძმედ ვიყო
ჭმუნვასა და სიხარულში
ერის ბანი მაჩნდეს წყლულად,
მეწოდეს მის ტანჯვით სული,
მის ბრძოლით და აჯანყებით
დამედაგოს მტკიცე გული...

მაშინ ციდამ ჰელიკოპტერ
თუ აღმიფეთქს ველზე ცეცხლსა,
მაშინ ვიმღერ, მხოლოდ მაშინ
მოვსწმენდ ერსაც ტანჯვის ცრემლსა!




                                                                                 წილოს პირველი გზავნილი !

სულ არ გრცხვენიათ მოსაწევზე რომ დაგვიჭიროთ
თუ დაგვიჭერთ და დაიჭირეთ დიდხანს გეჭიროთ
ახალგაზრდას ვერ დაუშლი ბაბუს გაზრდილ ბოლს
ჩვენ ვახვევთ ტარიანს შენ ისევ ავსებ ოქმს




                                                                                  გრიზლის მეორე გზავნილი !

თენგიზი ჩაფიქრებულა,
შეჰყურებს უგას ვარსკვლავსა;
მნათობი სხივებს მაღლით ჰფენს
თავდადებულთა საფლავსა.

დადუმებულა ავთანდილ,
ისმენს დუდუნსა წილოსასა:
კონგრესი ნანას უმღერის
რაინდსა, ურჩსა მტრისასა…

თენგიზი გულში იხუტებს
საშვილიშვილო სამარეს,
მამალაშასა ავედრებს,
ბანავდეს ქვეყნის მოყვარეს...

მებრძოლი გრძნობამორევით
ხმას ავლებს არემარესა.
და გულის-პასუხს ნარნარად
უმღერის ტურფა მხარესა:

“ცა-ფირუზ, ხმელეთ-ზურმუხტო,
ჩემო სამშობლო მხარეო,
სნეული დავბრუნებულვარ,
გთხოვ პრეზოდ შემეყარეო!...


                                                                                     წილოს მეორე გზავნილი !


სიკეთისათვის და მშვიდობისთვის
შემოდგომისათვის რაღაცას ვიზრდი
როცა გვეუბნება არ მოწიო ტისკი
ჩვენზე ზრუნავს პრემიერ მინისტრი




                                                                                       მე !


ასე ხდება ქვეყანაზე, ყველა ცოცხლობს, ყველა კვდება
და ვაი მას, ვის სიკვდილი სიცოცხლეშივ ავიწყდება
ზარსა სცემენ, იმ ორს, რომელთც დაივიწყეს ბედი მწვავე
იმ ორს ერთად გადავერცხლილს კუბოში სჭედს მესაფლავე

სჭედს და რაღაც მწარე ფიქრით, თან ველურად იღიმება
იცის, იცის მესაფლავემ როგორც უნდა - როგორც ხდება
განისვენეთ, განისვენეთ, დავიწყებულ არსთა ძვლებო
თქვენს ყოფნაში მე ბევრი მაქვს მწუხარე ჟამს საოცნებო !



    გუდ ლოქ !
    დიდება მახარა40 ის სახელობის სქართველოს !
    Ave Tsilo !