سلام و عرض ادب دارم خدمت هموطنان عزیزم
ابتدا خودم رو معرفی میکنم
امیر هستم 27 ساله ساکن تهران کارشناس رشته برق الکترونیک از دانشگاه تهران
 دوستان قدیمی ای هستن که از طریق ارپابلیک یا فعالیت هایی که در این بازی داشتم من رو میشناسن ولی برای آشنایی بیشتر و تجدید خاطراتم خواستم
چند دقیقه ای با هم باشیم

روز اول اروولوشن  بود که به بازی اومدم راستش خودمم نمیدونم رفرر کی هستم ولی تو ارپابلیک تبلیغش رو دیدم و اومدم و از تجربیات ارپ استفاده کردم و شروع کردم به کانکشن زدن ... تجربیاتی که میگم تجربیاتی بالغ بر هفت سال بازی سیاسی بود که به میتینگ های حضوری میانجامید .البته ارپ رو ما زیادی جدی گرفته بودیم خب نرمال بود بعد از مدتی دلمون رو بزنه. بعد از ورود به بازی اولین اسمی که به چشمم خورد رضادراز بود که تو ارپ دیده بودم ولی خب از ما جدیدتر بود تو ارپ ... باهاش کانکشن زدم و ازش راهنمایی خواستم و گفت اینجا مثل ارپ هست و همونطوری مثل همون جا برخورد کن و ادامه بده .... خب خداروشکر تونستم خودمو بالا بکشم ...چندروز بعددر صدد این براومدم که وارد جو سیاسی بشم و از طریق محمد عزیز با دوستانی آشنا شدم و بخاطر ترک زبان بودن و تسلط به زبان ترکی استانبولی با کینیاس ترکیه که تو ارپ اسمش رنو بود کانکت شدم که منو شناخت و کمی بحث و صحبت و بعد از مدتی که دیدم زیاد داره تایمم اینجا میگذره و از زندگی عقب میمونم بیخیال شدم ...
یک بار یادمه دوستان هلی ساز که تعداد معدودی بودند یه مقاله حمایتی زدند که اصلا از نظرم جالب نبود و حمایت قشر خدمتگزار از فردی بعنوان رییس جمهور که از نظر شخصی من به شکل این بود که از ضعف دیگران که قدرت ندارند استفاده کنند و دینشون رو بصورت رای دادن به شخص مورد حمایت ادا کنند ولی خب تو گروه تلگرام با آقا رسول بحث کردیم که آقا رسول با چند تا فحش بنده رو کیک کردند ... هیچ مدرک و اسکرین شاتی ندارم و نیازی به مقصر کردن کسی نیستم شاید آقا رسول عزیز اونروز اعصابشون بابت چیزی خرد بوده و اینطوری رفتار کردند. ولی این رفتار در اون لحظه بابت ناراحتی من شد که چرا حتی گروه بازی شده باند بازی و نظرم رو بابت جو اینجا تغییر دادم چون هرچیزی میگفتم جوابی که میشنیدم این بود که صلاح مملکت رو ما بیشتر از شما میدونیم شما ساکت باش ... باز از طریق برخی دوستان وارد تیم وزارت خارجه رضا جان شدم و سعی کردم همراهیشون کنم و چون زیاد فعال نبودم راستش خیلی روم نمیشد حرف بزنم و نظر بدم ولی کلی برام جذاب بود.بهرحال بعد از تغییر نظراتی که در من رخ داد بر آن شدم که یه بازی ارزش ناراحت کردن هیشکی رو نداره و ترجیح دادم به دور از هرچیزی تو بعد نظامی  فعالیت کنم  هیچ حرفی بابت سیاست نزنم... این روزها شاهد بحث داغ عمو مسعود و داش محسن هستیم .... من کوچیک جفتتونم آشتی کنین بره و دنبال مقصر نگردید هممون انسان هستیم و واجب الخطا نه جایز الخطا و واقعا یه بازی ارزش شکستن دلها رو نداره ... پوزش میطلبم بابت مقاله ای که با جمله بندی عجیب و غریبم نوشته شده چون من تو زندگی واقعی هم همینم تو حرف زدنم از شاخه به شاخه میپرم و بحث ها نصفه میمونه ...
پ ن : یادش بخیر به یاشار نامه زدم حتی جواب نامه رو هم نداد